Sevmekten ne zaman vazgeçtim...


Sevmek, tüm canlıların ortak dilidir...
Niye mutlu olma şansınız varken kendinizi bir hapishaneye kapatıyorsunuz.
Arkadaşlarınıza, anne ve babanıza sürekli mutsuzluğunuzdan şikayet ederek elinize ne geçiyor.
Onlardan sadece bu şekilde yakınarak mı ilgi görebileceğinizi düşünüyorsunuz...
Sadece hayatınız elden gidiyor anlamıyor musunuz. Belki de kafanıza uygun ve sizi gerçekten çok mutlu edecek biri girecek hayatınıza.
Bundan kendinizi neden mahrum ediyorsunuz. Neden kendinizi mutsuzluğa mahkum ediyorsunuz. Tabii ki bu da bir seçim.
Hayat bir seçim...
Güzeliyle, çirkiniyle, doğrusuyla, yanlışıyla, iyisiyle, kötüsüyle.
Ve her seçim kendine bir yol bulur...

Sevmekten ne zaman vazgeçtim...
Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Sıcak bir sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.

HÜLYA ÇAKICI

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Süleyman Demirel'den bir fıkra ile günümüz :)

Ayağınızdaki 6 Güçlü Nokta

Hayat Kişiye Özeldir