İnsanlar yoruyor onlar gibi olmayanları!
Yaptığımız her iş için emek harcıyoruz. İdealist bir insan olarak mesleğini icra etmek istiyorsun, bir bakmışsın bütün ihale sana kalmış. İş yükü koydukça koymuş üstüne. Üstelik nerede yetenek yoksunu insan varsa siyasi güç endikasyonu ile en kaymağı bol yerde besiye çekilmiş. Hümanist duygularla çevrene, ailene katkım olsun diyorsun bakıyorsun sırtında semer, bilinçli ve sorumluluk duygusu yüksek hareket ediyorsun bakıyorsun herkes daha geriye gitmiş. Yalnız ilerliyorsun yükünle, yoruluyorsun, kırılıyorsun, yolunun hedefinden şaşırıp ortada kaldığını gördükçe bir güvensizlik, bir endişe yapışıyor yakana ve sonrası sessizlik. Kendisini bilen insan her şeyi içinde yaşayıp kimseye belli etmez, diğerleri gibi kıyameti koparmak yerine gidişi bile sessiz ve asil olur, her şeyi kişiliğine yakışır yapar. Ama iyi oyunculuğadır değer görünür de, yapıcı ama arkasında parçalayıcı olana değer vermek vardır insanın doğasında. Genelde küçükken hep susturmak niyetine görüntü ile avutulan çocukl