Hayat geç kalanları affetmez
Çocukken bizden uzak olan, bize hiç elini değdirmeyecek sandığımız ölüm aslında dibimizde. Yanından ayrıldıktan bir saat sonra canımı kaybettim ve şunu bir kez daha anladım ki hayat kısa, mutlu olduğumuz, istediğimiz şeyleri yapmaya çalışmak en güzeli ve mutluluk malzemenin büyüklüğüne göre değişmiyor. Güzel olan şeyler bazen bir kapı aralığı kadar olabiliyor. Hayat geç kalanları affetmiyor. Uyanan herkes için bir ihtimal daha oluyor. Hadi baştan başla. Yaşadığımız müddetçe hep umut vardır. Her nefes potansiyel olarak bize verilmiş ikinci bir şans demektir. Çabuk kazanamayacağını ve çabuk kaybedeceğini hiçbir zaman unutma. Yenilmenin yeniden başlamak olduğunu öğrenince, mutluluğun bakış açısında olduğunu anladıkça, boş gururdan vazgeçince, kendi kendinin gözlemcisi olunca, kendini eleştirip, kendinle barışık olunca, olgunluğun sonu olmadığını anlayınca insan olgunlaşır. Umut hiç sönmeyen ama gerçekleşmeyen umut. İyi bir şey yaparken bile kötü hissediyor artık insan. Zaman, şart