HÜLYACA YORUMLAR

Salgın öncesi ve salgın sonrası diye yaşam ikiye ayrıldı. Bazı şeyler artık eskisi gibi olmayacak. Salgından birkaç gün öncesine kadar hepimizin farklı planları, günlük telaşları vardı. Anın kıymetini bilmiyorduk hep koşturmaca içindeydik o yüzden farkına varamadık olacak şeylerin. Nelere sahip olduğumuzu, ne kadar şükretmemiz gerektiğini, sağlığın kıymetini öğrendik şimdilerde. Bizde yani Türk insanında koronadan daha tehlikeli iki hastalık var. Biri bize bir şey olmaz. Diğeri cehalet. Şu yaşananlardan ders alacak millet değiliz. Birisi kıtlık olacak erzak doldurun dedi bir baktık market stantları boşalmış. Sonra uzmanlar kolonya ve benzeri şeyler kullanın dedi fiyatları en az on katına çıkarıldı. Aldığımız tek ders kaos yaratıp bundan yararlanmak olmuş. Korona gidecek illaki. Ya sonra ne olacak. O kolonyaların, sabunların yüzüne bakılmayacak. Ziyarete gideceksin sana kolonya tutacaklar nazikçe teşekkür edip geri çevireceksin. İnsanoğlu ders almayan bir nefse sahip. O yüzden nef

Sorumluluk almak ihtiyaçtan ortaya çıkan bir olgudur. İçinde sahip çıkmak, korumak gibi özelliğinden dolayı şefkati de barındırır. Kontrol etmek ise onu hep aynı düzen içinde tutmaya çalışmaktır. Kontrol edeni yorarken, kontrol edilenin de kendi doğal gelişimine engel olur. Sorumluluk almak kendine düşeni yapabileceğine inandığın, yapabileceğin şeyleri üstlenmek ve bu konuda çabalamak iken, kontrol etmek kendi sınırlarınla karşı tarafın sınırlarını aşıp, karşısındaki kişiye kendisi olabilme şansını tanımamak ve bunun farkında bile olmamaktır. İnsanlar birinin sorumluluğunu aldığında o kişiyi satın aldıklarını zannedip kontrol etmek istiyorlar. Aile içindeki çatışmada bu noktada başlıyor, sorumluluk aslında temel ihtiyaçların belirli bir noktaya kadar sağlanması olmalı. Sorumluluğumuzun nerde bittiği konusunda eğitimli olmalıyız. Kimse kimsenin sorumluluğunu almak istemez almışsa mecburiyettendir, kontrol etmek istemekse onun zekasını hiçe sayıp sömürmektir. Sorumluluğunu al

Eğer yeniden başlayabilseydik hayata şu anda yaşadığımız hayatı tekrar yaşamak isterdik belki. Bütün mutlu ve üzücü anlarla, hatalarla, aldığımız doğru ve yanlış kararlarla. Yaşadığımız olayların, hayatın karşımıza çıkarttığı insanların bizim görebildiğimiz veya göremediğimiz bir nedeni vardır belki. Kendimize büyük hedefler koyarak, onlara ulaşmaya çalışarak, küçük şeylerden de mutluluk duymayı öğrenerek, yanındaki insanları, sevdiğin insanları kırmayarak yaşamak. Hayat güzel her şeye rağmen. Mutlu olmak için şu anı yaşamak gerek. Kusurlu olmaktan korkmadan ki, kusurlar bizi dönüştürecek yapı taşlarıdır ders çıkarabilirsek. İnsan şimdiki aklıyla yeniden başlayabilseydi hayata daha farklı olurdu bakış açısıda. Ama mutlaka bir yerlerde hata yapardı eskisi kadar olmasada. Tecrübeli oluşundan dolayı çok farklı zaferlerle dolu bir hayat yaşardı. En zor zamanlarında kendisinden başka hiç kimsenin kendisini kurtaramayacağını, her şeyin gelip geçici olduğunu, dertlerinde, keyflerind