BİR BEN, BİR BİZ...
Elveda diyecek kadar cesursan, hayat seni yeni bir merhaba ile ödüllendirecektir... Genellikle kendimizi tanımadan kendimizle yabancılaşıyoruz. BİZ olmaya çalışırken BEN olmayı unutuyoruz. Kendi gerçek kişiliğimizi saklayarak yüksek bir bedel öderiz. Ölüm gibi büyük bir kayıptır bu. İçtenlik, zevk, güven ve yakınlık hepsi kaybolur. Korunaklı kendi içine kapalı bir kabuk kalır geri de. Kişi SAHTE BİR KENDİLİK oluşturur. Sahte kendilik daha serttir, sınırları daha az geçirgendir ve yara alma riski daha düşüktür. Dış kabuk ne kadar sert olursa olsun, derinler de bir yerde kişinin GERÇEK KENDİLİĞİNİ kaybetmiş olmasının yası vardır. Vitrin de her şey yolunda gidiyor gibi görünür, esas sorun kaynaklarına hiç değinilmez. Her şey yolundaymış gibi devam ederiz yolumuza. Yolculuk sırasında tökezlediğimiz anlar olabilir. Bazen yaşamsal krizleri atlatırız bazen de zorlanırız. Kimi zaman elimizden tutacak birisi vardır, kimi zaman da yalnızızdır. Kaybettiğimizi fark edemediklerimizi bulma