HÜLYACA YORUMLAR

Kimse kimsenin insanlığını yargılayacak kadar insan değildir. Önyargılar pranga gibidir kırmak şarttır. Söz konusu cahil insanlar olunca önyargı da hazırında bekler. İnsanlar sadece önyargılardan ibaret oluyorlar bazen ama bilmiyorlar ki, kalp sızısı, neşe, sevinç, hüzün, azim vs. bir insanın hayatı. Benim hayatımı gör çaresizliğe nasıl sabır denilirmiş o zaman anlarsın. Benim sustuğum gibi sus o zaman beni yargılamaktan vazgeçip beni anlayabilirsin. Beni yargılamak istiyorsan ilk önce hissettiklerimi hisset, yaşa ve gör kısaca. Kim bilebilir kimin neler yaşadığını ancak insanın kendisi bilir neler neler yaşadığını. İnsanoğlu bu kendi açığını görmez ama başkalarının açığını aramaktan da geri duramaz. İnsan bazen anlamaya çalışmadan önce yargılama yoluna başvuruyor, seçtiği en kolay yollardan birisi bu çünkü, daha çok işine geliyor. Bir başkasının kabahati hakkında konuşmadan önce daima kendi çarığının içine bakacaksın. Önyargı insanların hayatlarının önüne çektiği kocaman, yıkı

Seçimlerimiz kendimizde ki en güzel aynamızdır... Ben o aynaya baktığımda doğruyu da, yanlışı da görüyorum... Bunlarla yaşamak zorundayım. Bahaneler üretmek yerine, çözümler bulmak zorundayım... Geçmişimizin üzerinde durup düşündüğümüz her saniye geleceğimizden çalıyoruz... En büyük kaybımız, aslında yaşarken içimizde öldürdüklerimizin farkında olmamak veya umursamamak. Çoğu insan nasıl yaşamak istediğine yaşı ilerledikten sonra karar veriyor. Bu cesareti kendinde ancak o zaman görmeye başlıyor. Halbuki hayattaki tek başarısızlık denememektir. Bence denememek korkudur. Çünkü, insanlar beklentileri kadar mutludurlar. Deneyip başarısız oldukları zaman mutsuz ve aşağılanmış hissedecekler. Denemek yerine uzaktan başkalarını seyretmek daha kolay gelir. Başarısızlık durumunda; iyi ki ben denememişim diye kendini teselli eder. Tam tersi durumda ise bir kıskançlık içerisine girer. Neden ben yapmadım, gitmedim, gelmedim, almadım, vermedim vs. Ama bunların hiçbirisini yapmazsa