HÜLYACA YORUMLAR

Kimse kendisini vazgeçilmez sanmamalı gerekiyorsa devrim bile yapılır. Kapattığınız kapının anahtar deliğinden bile bakmayın. Kendini kazanmak istiyorsan birilerini kaybet. En değerli kendimiziz ama her zaman en sona saklıyoruz. Kendisini sıradan hisseden birisi ruh sağlığı açısından en güçlü, en sağlıklı olan insandır. Birçok sorun kişinin kendisinden kaynaklıdır ama bunu kabullenemez. Sorunu görmeyen kişi ise çözümü niye arasın. İçimizden geçeni yapmak korkutuyor. Kendimize, hislerimize, aklımıza güvenmiyor ve giderek uzaklaşıyoruz kendimizden. Kendinden daha cesur kim olabilir? Öz güven ve cesaret varsa sende, sana kim hayır diyebilir? Zamanın güzel günler getireceğini düşünmek aslında boşluğu beklemekten başka bir şey değil. Hayatın hiçbir şey için değmeyeceği gerçeği. Bu öyle bir gerçektir ki, bir anda her şeyden soğutur insanı. Baktığınız, dokunduğunuz, tattığınız her şey anlamsız gelmeye başlar. Ne için yaşıyorum, yaşamımın amacı ne? diye sorgular ve bir süre sonra

İnsan zihni doğduğunda sahip olduğu bomboş levha ile hiçbir toplumsal değer baskısı altında kalmadan, kendi değerlerini kendisi oluştursaydı (imkansız) belki çok mutlu olurdu. Varoluşsal anlamsızlık hissinin insanın varoluş nedenlerinden sevgi duygusu etrafında şekillendiğini düşünüyorum. Sevginin yitirildiği noktada varoluşsal anlamsızlık belirmeye başlar. Bu durumda olan birçok insan için hayat anlamsızdır. Çünkü sevgisiz hayat düşünülemez. Bir diğer etmen ise işe yarama duygusudur. Hayata ne kattım, hayat için anlamım ne? gibi sorular kişinin kendi varoluş anlamını arama şekli olabilir. Yaşam anlamsızlaştığı an sona gelinmiş demektir. Belki de yaşamı anlamlı kılan ölümdür, sonsuz bir yaşam içinde varoluşun anlamını arayarak. Yaşamın anlamını içselleştiremeyen insanlarda büyük kayıplardan sonra ölüm düşüncesi oluşur. İnsanın hayatın anlamını öğrendiği ve hissettiği ilk duygu anne baba sevgisidir. Doğumundan kişiliğinin oluştuğu ana kadar bunu içselleştirme şansından yoksu

Depresyon insan beyninin ve zihninin yetersiz geldiği, kaldıramadığı aynı anda onlarca şüpheye, kötü düşünceye sahip olduğu dönemdir. Bilgisayarın ana işlemcisine virüs yerleşmesi gibi beynine kötü düşüncelerin girmesidir. Kimse kendiliğinden depresyona girmez etrafındaki insanlar, ön yargılar, gelenek ve görenekler, insanların aşırı eleştirisi bu duyguyu yaratır ve beynin eror vermesine neden olur, bunu da çoğunlukla toplum sağlar. İnsanlar yaşamadığı acılar için her türlü üslupla yorum yaparlar. Kimdir, nedir, neden o durumdadır bilmeden, anlamadan, hikayesini bilmediğimiz insanları bir fotoğrafın etrafında yargılamak çok gereksiz ve anlamsız demeden. İnsanların hep bir yorumda bulunma hakkı vardır ama sahneleri yoktur. Depresyon bilinçsizce ve fark ettirmeden içine çeker. Ne kadar güçlü olursan ol bazen sonunu getirmeye gücün yetmez. Bazen kızıyor kırılıyoruz, karşı tarafın yapısı karakteri diyerek susuyoruz, biz susup izin verdiğimiz sürece de bir şey değişmiyor. Ruhumuz,

Bundan yirmi yıl sonra yapmadığınız şeylerden dolayı, yaptıklarınızdan daha fazla pişman olacaksınız. Demir alın ve güvenli limanlardan çıkın aɾtık. Rüzgarları arkanıza alın, araştırın, hayal edin ve keşfedin... (Mark Twain) Hayatta ne yapmak istiyorsan anında yapman gerek, ertelemek kendinden vazgeçmektir, son pişmanlık çare değildir, çünkü yarının sahibi var. Yıllar yılı insan kendisiyle birlikte yaşar, sonra bir gün bakar ki, kendisine rastlayamamış. Ne içinden geleni söyleyebilmiş, ne dilediğini yapabilmiş, ne istediğini sevebilmiş, ne gönlünce yaşayabilmiş. Her şeye, her şeye zaman ayırmış ama kendine zamanı olmamış. İşleri bir türlü bitmediği için sonunda kendini unutmuş. Yapıp ettiklerinle yaşama defterini yaprak yaprak doldurmaktasın. Öyle bir defter ki bu, sil baştan yok, sayfa kopmaz, silgi silmez. Olsa olsa sona varmadan sayfayı çevirebilirsin. Durmadan yazmak, iyi kötü yazmak, çalışıp çabalamak, yapıp etmek gerek artık kendim için dersin sonra. Mutluluktu giden

Ergenlik zor geçer, genç olanda.  Orta yaşta depresyon.  Yaşlı da yaşlılık sendromu, biraz daha olunca da bunamak. Her yaş sıkıntı anladık. Hayat böyle bir şey onu da öyle anladık. Hayat anlamak demek, onuda anladık. Çözüm? H er  şeyi  oluruna  bırak :) Umudunuzu yitirmeyin mucizeler her gün oluyor. Her gün dünya yeniden kurulur ve biz yerimizi yeniden alırız. Hayata tutunmak istiyorsan azmederek, sabrederek, pes etmeyi değil, mücadele etmeyi seçeceksin. Beklemek, hayatın dışında akan bir başka zaman.  Beklemek sessizliğin dile gelmiş hali. Belki de sadece sabır.  Sessizliğin içerisinde  söylenmemiş binlerce gizem saklı.  Sessizce anlaşılmayı bekledik, anlatmaya çalıştık içimizdekileri.  Sessizlik en büyük sesimiz oldu duyura bildiklerimize. Gerçek şu ki, biz emanetleri göklere, yere ve dağlara sunduk. Onlar bunu yüklenmekten kaçındılar ve ondan korkuya katıldılar.   Ne kadar kaçarsan kaç kaçtığın şeyin içinde bulursun kendisini.  Tıpkı b