HÜLYACA YORUMLAR

Hiçbir şeye benzemiyor yaşamak, varla yok gibisin, azla çok gibisin. Bir an ölecek gibi olsanda bir bakmışsın tarifsiz bir sevincin içindesin. Her sorunun çözümünde sıcakta soğuk su içmenin tadında mutluluk gelecektir. Bazen ayrılıklar zoraki yaşanıyor, yaşanacak ve yaşandılar. Giden tamamen gitmişse gönülden, kalmamışsa eser hafızanızda, yer etmemişse isminden her hangi bir harf, birlikteliğinize dair resimler silinmişse telefondan, bilgisayardan, normal yaşantınıza dönmüşseniz, yeni hedeflere dümen kırmışsanız zaten ayrılıklar zoraki yaşanıyor kavramının içerisine kendinizi sokmazsınız. Giden kalben gitmişse bedenen yanınızda dursa ne değişecek. Yanınızdayken bedeni yanınızda ama ruhu başka yerdeyse bu sizi şanslı kılmayacak. Fikrimce bir ilişkide öncelikle karşı tarafın ruhunu kazanmak önemlidir. Koşulsuz teslimiyet söz konusuysa tekrardan konuşulur ama bunların tam zıttı bir durum söz konusuysa o zaman kendi kendinizi yer bitirirsiniz. Arkasından kötü sözler söyler, çirkinl

İnsanlar iyi olmayı unuttular artık önemli olmaya çalışıyorlar, sadece sanmak bizimkisi gerçekler ise tamamen bambaşka. Mutlu olsak din, dil, ırk ayrımı yapmadan, zengin, fakir, güzel, çirkin, kadın, erkek, sizden, bizden diye ayrıştırmadan. Egomuzun boyu kadar konuştuğumuz için meydan balonlara kaldı. Bense deneme yanılma olayını çok ilerlettim, artık hiç denemeden direkt yanılabiliyorum. İnsanlar hem iyi, hem kötü olabilir bunlar göreceli kavramlar. Neyin iyi, neyin kötü olduğu düşüncesi kişiye, zamana, yere göre değişir, bu etikle ilgilidir doğuştan olmaz, yaşadığın toplum iyilik yada kötülükle ilgili değerleri bireye dayatır yani iyilikte, kötülükte öğrenilir. Her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün içinde de bir iyilik mutlaka vardır. İnsanlar vicdani yönleri ve empati kurabilme yetenekleri olduğu için iyilik yaparlar, yine kıskançlık ve başarılı olma yönleri olduğu içinde kötülük yaparlar. İlk ana rahmine giderken bile yarışa giriyoruz, diğerleri geride kalıp üzü

Her insan kendi imzasını atıyor dünyaya yaptıkları, yıktıkları, öldürdükleri, yaşattıkları ile. Ve dünya çok güzel bizlere sundukları ile. Gerçekten yaşamak isteyenler için öyle muhteşem şeyler yapılabilir ki, insanlar isterlerse yeryüzünü cennete dönüştürebilecek bir düzen kurabilirler. İlk insandan günümüze dünyamız için hep bir şeyler yapılmış iyi veya kötü ama yapılmış, yapılıyor ve sonsuza dek yapılacak, bu doğanın vazgeçilemez kanunu. Büyük, küçük hepimiz kendimizce dünyaya bir şeyler katıyoruz bir icat, bir iyilik, bir kötülük, bir lider, bir diktatör vs. şeklinde olabiliyor bunlar. Yapılan her şeyde bir değerlilik bulunur, yaşamaya değip değmediği ise görecelidir. Kültürel kodlarımız yaşamaya değerlilik konusunda bizlere çeşitli anlamlar yüklemiştir. Yaşamak doğanın bir mecburiyetidir kimse gönüllü olarak dünyaya gelmez, doğduktan sonra anı yaşar, hisseder, kaydederiz. Kültürümüze göre yaşar anlam yükleriz, öldüğümüzde ise yaptıklarımızın kendimiz için her hangi bir değ

Sana verilen bir yaşam var, iyi yaşarsın kötü yaşarsın bu senin tercihin olur. Belki sadece gerçek sensin ve senin algılarındır, belki bir döngüyedir hizmetimiz. Egomuzdan sıyrıldığımız zaman doğal döngü içinde görevimizi yerine getirmemiz dışında yaptıklarımızın izi kalır o kadar. Keşke kalp kırılan değil, bükülen bir ey olsaydı o zaman daha kolay olurdu eski haline gelmesi. Fikrimce iyileşmenin temeli bırakmak, eski, çürük, yıpranmış şeyleri attığımızda enerji de yenilenip tazelenecek gibi geliyor. Tabi neyi, ne zaman bırakmamız gerektiğini anladığımız zaman daha da rahat olur, dolayısıyla keşkelerle yaşadığımız hayat yerini neyselere bırakır. Güçlüklere boyun eğmemek zor olsa da her umutsuzlukta bir umut, her karanlıkta bir aydınlık, her bitişte bir başlangıç vardır. Son nefese kadar umut edebilmeli ve hayallerden vazgeçilmemeli ki hayatımızda çekilir olsun. Arada yalnız kalarak kendimizle yüzleşmek iyi gelecektir. Kalabalıklar kaçıştır ama yalnızlık başlı başına bir yüzle

Hayatın anlamı senin hayata olan bakışında gizlidir, o anlamı senden başkası bilemez. Yaptıklarımız düşüncelerimizi belirliyor, biz neyi anlamlı görüyorsak hayatta ona göre anlamlı yada anlamsız oluyor. Hissettiğimiz duygulara göre değişir hayatın anlamı, bazen kazandıklarımız ve değer verdiklerimizdir. Kimine göre ailesidir hayatına anlam katan, kimine göre ailesinden uzaklaşmaktır. Bazıları için yaşadığı durum, bazıları için aynı durumun aksi halidir. Genel olarak hayatın anlamı yok, herkes duygularıyla, hisleriyle hareket ediyor, mutluluk hissettiklerimizle başlıyor ve bitiyor hayatın anlamı da bunlarla belirleniyor. Onurlu ve duyarlı yaşamak, kendine yapılmasını istemediğin şeyi başkasına yapmamak hayatı anlamlı kılar, anlamsız kılan ise amaçsız ve bencil yaşamaktır. Severek gerçekleştirebileceğin hedeflerinin ve umutlarının varlığı hayatı anlamlı kılar. Hedeflerinin ve umutlarının tükendiği yerde hayatta anlamını kaybeder. Amaçlanan şeyi hayata uyarlayarak amaç edinmek hay

Eğer umut varsa içinde, Eğer ruhunda müzik taşıyorsan, Eğer inanıyorsan, Eğer ''bir gün'' diyebiliyorsan, Nerede olursan ol. Her yer huzur... Başkalarını etkilemek ihtiyacından VAZGEÇİN. Daima haklı olma ihtiyacından VAZGEÇİN. Sizi sınırlayan inançlardan VAZGEÇİN. Kontrol etme ihtiyacından VAZGEÇİN. Başkalarını suçlamaktan VAZGEÇİN. Değişime direnmekten VAZGEÇİN. Kendinizi suçlamaktan VAZGEÇİN. Mazeretlerinizden VAZGEÇİN. Şikayet etmekten VAZGEÇİN. Korkularınızdan VAZGEÇİN. Bağımlılıktan VAZGEÇİN. Etiketlerden VAZGEÇİN. SEVMEKTEN ASLA VAZGEÇMEYİN.! Birilerinin umudu, birilerinin huzuru, birilerinin mutluluğu olmak lazım. Yoksa yaşamak nedir ki? Alıştım yokluğuna. Tedirginim aslında ya unutursam. Başkasını seversem. Sadece sevmek değil gayem. Yürek olmak yüreğine. Aşk olmak aşkına. Ve kalp olmak sol yanına. Rüzgar dokunuyor saçlarına, ben dokunamıyorum. Her şey sen kokuyor, ben koklayamıyorum. Güneş yüzüne doğuyor, ben göremiyor

İnsanın bazen yapabileceği tek şey her şeye rağmen yaşamaya devam etmek. Yıkımın bizi yıkmamasını ve fonksiyonel kalmayı sağlayan tek şey bu. Hayat hiçbir şey için garanti vermez. Fırsatlar ve seçenekler sunar. Yeterince cesursan başarmak için denersin. Kendini sorgulayıp iç gözlem yapmak perdeyi aralar. Gitmek gereken yer kendimizken bunu kabullenmeyen bizler. Yol gerçek biz biriz. Uzun gerçeklerin hikayesi tek gerçek bilinç düzeyinde izlenen yol ve bizim düşlerimizin bizi götürdüğü yer biz. Sorgulanmayan yaşamda, alınan hava sadece karbondioksittir. Kuralların olsun ama başkalarını dışlamak, yargılamak için kullanma. Doğrularını putlaştırma, inancınla büyüklük taslama. Kurallar bağımlılığa dönüşmeden bizi gitmemiz gereken yere götüren harita gibidir. İzlediğimiz yolu bilmemiz için. Bilinç düzeyi bilinçaltının etkisi aracılığı ile yorumlamalar ve yargılar sonucu oluşur. Her şey bilinç düzeyinde gerçeklik olarak algılanmış olsaydı düş diye bir şey kalmazdı. Çünkü düş yaşadığımı

Seçimlerimiz kendimizde ki en güzel aynamızdır... Ben o aynaya baktığımda doğruyu da, yanlışı da görüyorum... Bunlarla yaşamak zorundayım. Bahaneler üretmek yerine, çözümler bulmak zorundayım... Geçmişimizin üzerinde durup düşündüğümüz her saniye geleceğimizden çalıyoruz... En büyük kaybımız, aslında yaşarken içimizde öldürdüklerimizin farkında olmamak veya umursamamak. Çoğu insan nasıl yaşamak istediğine yaşı ilerledikten sonra karar veriyor. Bu cesareti kendinde ancak o zaman görmeye başlıyor. Halbuki hayattaki tek başarısızlık denememektir. Bence denememek korkudur. Çünkü, insanlar beklentileri kadar mutludurlar. Deneyip başarısız oldukları zaman mutsuz ve aşağılanmış hissedecekler. Denemek yerine uzaktan başkalarını seyretmek daha kolay gelir. Başarısızlık durumunda; iyi ki ben denememişim diye kendini teselli eder. Tam tersi durumda ise bir kıskançlık içerisine girer. Neden ben yapmadım, gitmedim, gelmedim, almadım, vermedim vs. Ama bunların hiçbirisini yapmazsa