Kefenin cebi yok!
Kefenin cebi yok. Çok zengin bir iş adamı imama gitmiş. Ben öldükten sonra çoraplarımla gömülmek istiyorum demiş. Vasiyetimde de belirtim! Beni çoraplarımla gömün. İmam da çoraplarla gömülmek şimdiye dek görülmüş mü? demiş. İş adamı bu benim vasiyetim ve öyle de olmasını istiyorum! demiş. Çocuklarına birer vasiyet yazmış. Ardından vefatı gerçekleşmiş. Çocukları vefati sonrası vasiyeti açmış ve okumuşlar. Evlatlarım mal, mülk, para istediğinizden çok miras bıraktım size. Lütfen bu mirası doğru düzgün bir şekil de kulanın. Doğru yoldan sapmayın, hak yemeyin. Çünkü vasiyet ettim ki beni çoraplarımla gömün. Bakın kirli bir çorabı bile götüremedim öteki dünyaya. Unutmayın evlatlarım kefenin cebi yok! Esprinin en ufak bir zeka belirtisi ve zarafetten yoksun olmasından ziyade, henüz bir kaç gün evvel sivil hayatı durma noktasına getirmiş bir vahşet üzerinden yapılması daha da vahim. Ortaokul çağındaki bir çocuk bile "Bu konuda espri yaparsam dikkatleri üzerime çekebilirim."