Sevememekten Utanılır
Sevmekten değil, sevememekten utanılır. İnsan denilen varlık, kadın ve erkek olarak iki parçaya bölünmüştür. O zamandan beri Aşk yoluyla birleşmeye çalışmaktadır. (Sigmund Freud) Hislerin en gerçek ve yalın hali her hangi bir şeye karşı duyulan sevgidir ve kendin olduğunu hissettiğin an başlangıçtır. Varlığın hafifliğine yaklaşma noktasıdır ve bitti deyip başlamak varoluşa devam yolculuğudur. Hepimizin hayatı yaşanmışlıklarla dolu. Önemli olan arkamıza bakmadan yürüyebilmek. Hayat nefes alabildikçe güzeldir, yeni başlangıçlar için hiç bir zaman geç değildir ve her bitiş bir başlangıcın habercisidir. Allah yarattığı her varlığa sevme ve sevilme duygusunu vermiş. Hayvanlar, bitkiler, insanlar vs. bu duyguyu devam ettirmek veya kaybetmek varlıklara yani bizlere bağlı olan bir şey. Geçmişin izleri değil geleceğin gülümsemesi görmemiz gereken. Sevgi kusurları yok etmez, onları kabul eder. Bir insan birisini seviyorsa olduğu gibi sever, olmasını istediği gibi değil. Sevdiğini kendi aynası gi