Sahiplendiğimiz her şeyi severiz!
İnsanoğlu bencil bir yaratık severken de, üzülürken de kendisi için yapıyor bunu. Çocuğunda bile severken karşılık görsün, görmesin o sevgi benliğini tatmin ettiği için seviyor belki. Üzülürken bile ilk ben onsuz nasıl kalırım diye düşünerek üzülüyor. Saf sevgi fikrimce sadece hayvanlarda ve yeni doğan bebeklerde var. Karşılıksız sevgi vermek ve karşılıklı saygı göstermek, toplumda ne öğretiliyorsa onu yaşar insan. Sevgisiz büyüyen bireyin kendisine olan sevgisi zor gelişir, böyle yetişen birisi ileride çocuk sahibi olduğunda çocuğuna sevgi göstermesi ise iyice zorlaşır. Nedeni ise yaşamın en başı olan ebeveynlerin davranışlarının sonrasına da taşınmasıdır. Eğer bu sevgi ebeveynler arasında yoksa çocukta bocalamaya kadar gider. Bu durumun sadece anne sevgisi ile sınırlandırılmaması gerekir ama öğretilmiş olan anne ve çocuk arasındaki bağın tabu ve tapu halleriyle, katı yada sıvı hale dönüşmesine yol açan toplumsal değerler ve dayatılmış normlardır. Bir insan zarar görüyorsa b