Kızgınlık sesli, Kırgınlık dilsiz
İnsanlara karşı saygılı olmak için illa arabesk bir nedene ihtiyacımız yok. Kızgınlık sesli ama kırgınlık dilsiz. İnsan kızgın olunca her şeyi yakıp yıkmak istiyor, kırgın olunduğunda ise parmağını kaldıracak gücü kalmıyor. Çünkü kızgın olduğun birini kaybetmeye hazırsın ama kırgın olduğun birini kaybetmek istemezsin değer verdiğin için. Bu yüzden kızgınlık geçiyor da, kırgınlık içe çöküyor. İçimizdeki duyguların ölüm nedeni etrafımızdaki insanlar, cinayeti işleyip kaçanlar. Duygular öldükten sonra zaten çoğu şeyin anlamı kalmıyor. Duygular ölmüş, biz ölmüşüz, etrafımız insanlarla dolmuş neye yarar. En güvendiğin insana bile sırtını dönerken iyi düşünmek gerekir. Çünkü en büyük düşman arkandayım diyenlerdir, çok az insan da bunu hisseder ve öngörür. Susacağı ve konuşacağı zamanların farkında olmalı insan, çünkü bazen tek bir sözcük çok şeyi değiştirirken, bazen susuş anlam katar hayatımıza. Bazen de çevrilen dolaplara üzüntüden arkamızı döneriz ki daha rahat etsinler. İnsanlar gö