HÜLYACA YORUMLAR

Her insan bir miktar bencil olmalı. Başkaları için yaşamak iyi hoş gözükse de bu durum bir zaman sonra zorumuza gider ve konu yaparız, böylece hoş olmayan hallere düşeriz. Bazen bencillik iyidir, kendine beslediğin saygı, sevgi ve değerdir, hep kendinden ödün vermek kaybettirir. Her şeyde denge önemlidir, bu açıdan dengeli bir şekilde bencil de olmalı sonuçta ortada bir ben var ve bu ben saygıyı hak ediyor. Kişinin kendi düşüncesini yaşamaya çalışması veya istediği hayatı yaşaması bencillik değildir. O kişinin kendi özgür iradesini ortaya koymasıdır. Bencillik kendi düşünce ve isteklerini başkalarına empoze edip kendi yaşam biçimine sokarak yaşanmasını istemektir. Sürekli ben merkezli olmak karşı tarafın duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını önemsememek, her iki taraf içinde zarar verici olmaktır. Bunun bir de tersini düşünürsek başkalarını düşünerek sürekli verici olamayız, bir noktada enerjimiz tükenir, vermek için almamız da gerekir. Bazen ben demek zorundayız. Çünkü ben iyi o

Biraz sabır, haklılık, işi bilme başarıyı getirir. Yaşanan kötü günün sabahında yeniden yola çıkacak gücü bulan insan güçlüdür. Bazen bir orkestra şefi gibi olmak, sırtımız seyirciye dönük kim ne derse desin hayatı yaşamak, doğrularınla yürümek gerek. Kısacık hayatımızda kendimize birini örnek alarak gerçek beni yok saymamak gerek. Sadece kendimiziz bir başkası değil ama herkes başkasının hikayesinde kahraman ve kendi hikayesinde çaresiz. Artık kimse küçük şeylerden mutlu olmuyor. İyi bir şey görüp yaşadıklarında biraz daha istiyorlar. İstedikleri şeyleri aldıklarında da tümden bir mutsuzlukla baş başa kalıyorlar. Anı yaşamak için bir çaba göstermek gerekmediğinden belki de farkına varamıyoruz. "An" kavramı beynimizde farklı anlamlarla karşılanıyor, anı oluşturan parçalar hiç beklemediğimiz bir anda bir araya gelerek uyum içinde yükseliyor, bedenimiz ve ruhumuz yoğunlaşan duygularla doluyor. Böyle bir anda plan ve hesap yapmak yerine bir süreliğine kendimizi salabilme

Kuyumcuya giren kadın, ''Şu nikah yüzüğümü kesip bana bir çift küpe  yapar mısınız?'' diye sormuş. Kuyumcu yüzüğü eline alıp bakmış, yüzüğün üstünde ''Seni seviyorum''  yazıyormuş. Kuyumcu:''Hanımefendi, neden bu yüzüğü kestirmek istiyorsunuz? Belli ki bir hatırası var.''diye sormuş. Kadın:''Bu benim nikah yüzüğüm. Kocamdan ayrıldım. Şimdi küpe yapmak istiyorum.  ''Seni'' kelimesi küpenin bir tanesinde, ''seviyorum'' kelimesi de diğerinde olsun. Kuyumcu yine sormuş ''Neden acaba?'' Kadın ''İleride böyle cümlelerin bir kulağımdan girip diğerinden çıkacağını göstermek için. Akıllı kadının hali bir başka oluyor canımmmm :) Bu ders fıkrası? üzerine biraz bilgece laflar edeyim, çok içimden geldi. Bize enerji vermeyecek, mutlu etmeyecek, üzecek vs. her şey uzak olsun. Dünyamız sonsuz güzellikte bir bahçe. Bize faydası zararı olan ne varsa var. Azıcık uğraş veri

Menfaatçi insanlar iş bitimi seni her zaman uçuruma atarlar ve bu hiç değişmeyen kurallarıdır. Kardeşin kardeşi menfaati uğruna unuttuğu fani dünya da eloğlundan da çok şey beklememek gerekiyor. "3. havalimanı inşaatında çalışan 36 yaşındaki evli ve iki çocuk babası Mehmet Aytaç’ın oda arkadaşı tarafından kız arkadaş meselesi yüzünden yakılarak öldürüldüğü ortaya çıktı. Akıllara durgunluk veren cinayetin zanlısı benzin alırken ve yatakhaneyi ateşe verirken güvenlik kamerasına yakalandı." (Alıntı) Kız meselesi vs. ne fark eder ki bir caninin bir insanı hunharca katlinden sonra. Bir insan nasıl bu seviyeye gelebilir. Kız meselesi olayı küçümsemek için. Hem canice yak hemde arkasından karala. Ölümlere kılıf aramayın. Yakılarak ölüm insan işi olamaz. Nasıl bir kin öfke ki böyle bir vahşeti yapabiliyorlar. Bu zihniyet var maalesef. Çünkü zemin böyle katilleri yetiştirip, besliyor. Sonuçta toplum suçu oluşturur, suçlu da işler. Sistem zaten tüm ön hazırlığını yaratıyor.

Şu dünya da insan o kadar değersiz ve aciz ki. Bitkileri ve hayvanları çıkar insan ırkı yaşayamaz. Ama insanı çıkar sistemden sistem kendini yeniler ve yaşam devam eder. Doğaya ayak uyduramayan biz insanlar anı yaşamadığımızdan hep bir gelecek endişesi taşırız ve geçmişi unutmadığımız ve geleceği de merak ettiğimiz için sürekli bir ikilem içinde gelip gideriz. Genel de de anın dışında olduğumuz için yaşamın farkında olmayız. İnsanlar dışındaki diğer canlılar ise doğal ve an da yaşarlar. Bundan dolayı da coşku ve mutluluk doludurlar. Cehennem; insan yüreğinde sevginin bittiği yerdir, bir çocuğun gözlerindeki korkudur. İnsan insana cenneti de cehennemi de yaşatıyor ama arada olan çocuklara oluyor. Cehennem bir mazlumun kalbini acıtıp, boynunu büküp, gözünden yaş akıtılan yerdir, acının, çaresizliğin yaşandığı gündür. O kadar kötüyüz ki bir çocuğun yüzündeki tebessümü bile çok görüyoruz. Zehir ettik bu dünyayı küçücük yüreklere. Dünyanın da, insanların da dengesi değişti hep çıkarl