Birazda Bencil Olmalı İnsan

Her insan bir miktar bencil olmalı. Başkaları için yaşamak iyi hoş gözükse de bu durum bir zaman sonra zorumuza gider ve konu yaparız, böylece hoş olmayan hallere düşeriz.

Bazen bencillik iyidir, kendine beslediğin saygı, sevgi ve değerdir, hep kendinden ödün vermek kaybettirir. Her şeyde denge önemlidir, bu açıdan dengeli bir şekilde bencil de olmalı sonuçta ortada bir ben var ve bu ben saygıyı hak ediyor.

Kişinin kendi düşüncesini yaşamaya çalışması veya istediği hayatı yaşaması bencillik değildir. O kişinin kendi özgür iradesini ortaya koymasıdır. Bencillik kendi düşünce ve isteklerini başkalarına empoze edip kendi yaşam biçimine sokarak yaşanmasını istemektir.

Sürekli ben merkezli olmak karşı tarafın duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını önemsememek, her iki taraf içinde zarar verici olmaktır. Bunun bir de tersini düşünürsek başkalarını düşünerek sürekli verici olamayız, bir noktada enerjimiz tükenir, vermek için almamız da gerekir. Bazen ben demek zorundayız. Çünkü ben iyi olursam çevreme de faydalı olurum. Yani bencilliğin de bir sınırı olmalı, her konuda orantılı ve dengeli olmalıyız.

Amacımız dengeyi bulmak olmalı. Çok mu sorguladın, ara verip bir süre sorgulamadan yaşayacaksın. Fazla kilo mu aldın, zayıflayacaksın. Karşı tarafa olan sevgin onun sana olan sevgisinden daha mı fazla, azaltacaksın. Dengeyi sağlayamadığımız sürece acı çekiyoruz. Hayat bir şekilde eninde sonunda dengeyi sağlıyor, eğer dengemiz çok bozulmuşsa bu bazen bizim için oyundan düşmek bile olabiliyor.

HÜLYA ÇAKICI