HÜLYACA YORUMLAR

Herkes birbirine ayna. Bizim yansıttıklarımızın karşımızdakinde bıraktıkları ve başkalarının yansıttıklarının bizde bıraktıkları. Hayat tüketmektir her şeyi, tüm bu yaşadıklarımızın hepsi tasarlanmıştır. Herkes hayatı boyunca hep bir şey arar, kimi kendini, kimi sevgiyi, kimi kaynağı ve sonunda da bu dünyadan selamını vererek gider. Geldiği yeri unutan gideceği yeri asla bulamaz. Geldik, yaşadık, gidiyoruz. Ne güzel söylemiş Mevlana 'Hamdım, yandım, piştim.' Çoğu insanda bir hava bir ahkam, özün belli sen bellisin neyin havası neyin kafası. Geldiği yeri unutan bir gün unutulmaya mahkumdur. Bir lokma ekmeği çoluk çocuk kazanmaya çalışıp evine getirenler şimdi bir basamak yükseldi diye şu an ki yoksulu fakiri görmezden gelip hatta aşağılayarak bakıyor. Rızkı verende, alanda Allah'tır. Yüksekten uçan yere sert düşer. Geçmiş geleceğimizi inşa eder, unutmadan ama günümüze de taşımadan. Hayatın kendisinin anlam olduğunun farkına vardığımda, teker teker anlamsızlaşmaya

Hiç bir zaman sevgiye yön verebileceğinizi düşünmeyin, sevgi eğer sizi o değer de bulmuşsa kendi yönünü zaten kendisi çizecektir. Önceliğin kalbinin attığı şey olacak hayatında. Ve biraz düşünmek gerek, emeğime fedakarlığıma değecek mi diye? Evet diyorsak mutluluk kaçınılmazdır. Aşk biz birbirimizi sevdiğimiz müddetçe hep beraber olduğumuz duygu. Seni görmesem ne olur gördüklerim yetiyorsa.  Sevginin gücünü hafife alanlar kaybolurlar karanlık çukurlar da.  Sana değer veren kişinin peşinden git. Karanlıklarını aydınlatan ışık olsun.  Gülüşünün olduğu yere bahar gelir. Dışarıdaki mevsim kimin umurunda. Seni fark eden sevecektir. Buğday tarlasına zaten ekmek anlatılmaz. Bazen hiçbir şey denmez ama yine de bilirsin seni sevdiğini. Onsuz ben yarım güçteyim, gelsin diğer yarı gücüm olsun.  Ne ben onsuz tam olayım, ne de o bensiz.  Hep diğer yarım ve ben onun diğer yarısı olsun. Olmayalım tek başımıza, ayrı gayrı. Yetmeyelim kendimize, bir olalım y

Bir günü bile bu insanlara çok görüyorlar. Emek, ekmek olma yolunda alın teriyle yoğruluyorsa, emekçinin emeği, ölümle değil ödülle ödeniyorsa, meydanlara dolan işçiler kimseyi gocundurmuyorsa işte o zaman bayramdır 1 Mayıs. Yılda bir gün kutlanan ve sadece o gün anılan ama hiç bir zaman hakları alınamayan işçiler için 1 mayısın pek önemi kalmadı sanıyorum. Çünkü ne taksime çıkabiliyorlar, ne haklarını alabiliyorlar. Sendikacılar patronların elinde oyuncak durumundalar. Emekçi çok emeğin karşılığını veren yok. Emekçi alnının teriyle çalışıyor, maaşının yarısı vergiye gidiyor. Haksızlığa, ezilmeye aldırılmazsa çok uyumlu işçi, yanlışlar dile getirildiğinde asabi, uyumsuz işçi. Hakkını arayana kapı, kapı olmazsa da yıldırma politikası. Hak etmeyenler, yalakalık yapanlar hep göz önünde ve bir numara. Ama umutluyuz. Kişisel çıkar peşinde koşanlar temizlenecek bir gün mutlaka. Emek olmazsa, işçi olmazsa patron da olmaz. Bir işçi gider, bir işçi gelir düşüncesinde olanlar! Gün gelir