Herkes Birbirine Ayna

Herkes birbirine ayna. Bizim yansıttıklarımızın karşımızdakinde bıraktıkları ve başkalarının yansıttıklarının bizde bıraktıkları.

Hayat tüketmektir her şeyi, tüm bu yaşadıklarımızın hepsi tasarlanmıştır. Herkes hayatı boyunca hep bir şey arar, kimi kendini, kimi sevgiyi, kimi kaynağı ve sonunda da bu dünyadan selamını vererek gider.

Geldiği yeri unutan gideceği yeri asla bulamaz. Geldik, yaşadık, gidiyoruz. Ne güzel söylemiş Mevlana 'Hamdım, yandım, piştim.'

Çoğu insanda bir hava bir ahkam, özün belli sen bellisin neyin havası neyin kafası. Geldiği yeri unutan bir gün unutulmaya mahkumdur. Bir lokma ekmeği çoluk çocuk kazanmaya çalışıp evine getirenler şimdi bir basamak yükseldi diye şu an ki yoksulu fakiri görmezden gelip hatta aşağılayarak bakıyor. Rızkı verende, alanda Allah'tır. Yüksekten uçan yere sert düşer. Geçmiş geleceğimizi inşa eder, unutmadan ama günümüze de taşımadan.

Hayatın kendisinin anlam olduğunun farkına vardığımda, teker teker anlamsızlaşmaya başladıkça her şey ne kadar biriz, ne kadar özel ve ne kadar değerliyiz kendimiz için bunu hissedebilmek, bununla var olduğumuzun sevincine erebilmek muhteşem bir duygu.

İyi insan değişmez aynı kalır, kötü insan her döneme, her duruma göre şekil değiştiren her devrin adamıdır. İyi insan adil olmaya çalışır, kötü insan çıkarını düşünür.

İyi insan her an kendini sorgular ve her sorgu sonunda kendini suçlar. Merhametle insaf arasında yaş alır ama yaşamaz, aşırı hassasiyet perişan eder iyi insanı. İyi insanı kırılan dal, kuruyan su bile incitir. Kötü insanlar ise iyiliğin nasıl bir duygu olduğunu hiçbir zaman bilemezler.

HÜLYA ÇAKICI