Susmakta bir cevaptır!
Suskun insanları anlıyorum. Kulaklar böyle olduktan sonra ne diyebilirim ki? dercesine baktıklarını görebiliyorum. Sükutunu anlamayan çığlığını duyamaz, insanlara değer vermenin bedelini ağır ödetir hayat. Susarsın, üstüne gelirler. Kırmaktan çekinirsin, Seni paramparça ederler. Yazarsın, okumadan silmek isterler. Onların istediği gibi biri olmadığın zaman da seni kötü biri ilan ederler. Onlar kalabalıktır sendeki yalnızlıkta. Belki de iyi insanların kaderidir yalnızlık. Belki de imtihanlarıdır yaşadıkları yalnızlık. Kaybederek öğrenilenler asla unutulmaz. En büyük zafer yorularak kazanılandır. İnsanların zor gününde sevgisini, Kavga da terbiyesini öğrenirsin. Ne zaman zorda olsak o zaman dostlar, arkadaşlar, akrabalar hepsi kayıp. Üzülmene sevinecek insan çok. Bu insanlara susmakta bir cevaptır. Görmezden gelmekte kendi varlıklarından şüphe ettirir. Bir nokta koyup devam etmek gerekir. Virgül kadar eğilmeyeceğimizi anlasınlar. Affedilmeyecek hataları affettik.