Susmakta bir cevaptır!

Suskun insanları anlıyorum. Kulaklar böyle olduktan sonra ne diyebilirim ki? dercesine baktıklarını görebiliyorum. Sükutunu anlamayan çığlığını duyamaz, insanlara değer vermenin bedelini ağır ödetir hayat.

Susarsın, üstüne gelirler.
Kırmaktan çekinirsin,
Seni paramparça ederler.
Yazarsın, okumadan silmek isterler.
Onların istediği gibi biri olmadığın zaman da seni kötü biri ilan ederler.
Onlar kalabalıktır sendeki yalnızlıkta.
Belki de iyi insanların kaderidir yalnızlık.
Belki de imtihanlarıdır yaşadıkları yalnızlık.
Kaybederek öğrenilenler asla unutulmaz.
En büyük zafer yorularak kazanılandır.
İnsanların zor gününde sevgisini,
Kavga da terbiyesini öğrenirsin.
Ne zaman zorda olsak o zaman dostlar, arkadaşlar, akrabalar hepsi kayıp.
Üzülmene sevinecek insan çok.
Bu insanlara susmakta bir cevaptır.  Görmezden gelmekte kendi varlıklarından şüphe ettirir.
Bir nokta koyup devam etmek gerekir.
Virgül kadar eğilmeyeceğimizi anlasınlar.
Affedilmeyecek hataları affettik.
Haklı olduk.
Yine de özür diledik ne oldu?
Gözümüzden akan yaşın kıymeti oldu mu?
Değerinden fazlasını verdik ne oldu?
Hiç kimsenin, hiç bir şeyin samimiyetine inanamayacak hale geldik.
İnsanlar iki kelime ile rengini belli ediyorlar.
Biz büyük, küçük diyerek ses çıkarmadıkça, boş verdikçe onlar da kendilerini anlamıyorlar.
Bu insan kılığındaki mahluklar epey çoğaldı.
Hayat hepimize bir rol vermiş tutunmaya çalışıyoruz.
Kimilerimiz hayata tutunmayı başarırken,
Kimilerimiz hayatın kargaşasında sürüklenip gidiyor.
Sağlam durmak zor.
Emek istiyor bazı şeyleri yoluna koymak.
Direnmemiz gerekiyor acılara, ayrılıklara.
Bir de kaçak güreşenler var.
Oturdukları yerden yönlendirenler.
Onlarla hiçbir sonuca varamazsınız.
Çünkü cesaretleri yoktur.
Her konu için bahaneleri vardır.
Net olabilmek için bazen karşıdaki kişileri de net görebilmek gerekir.

Geldiğin yeri unutma ki gideceğin yeri bulabilesin. Acısıyla, tatlısıyla, hüznü, neşesi ve sevinci ile geçmiş hepimize birer tecrübe ama kısmen unutmak da gerekli. Kısmen, çünkü bazen yaşamak için hatırlamak istersin, çünkü insan şu anıyla irdeler her şeyi.

HÜLYA ÇAKICI