HÜLYACA YORUMLAR

Evin minik faresi duvardaki çatlaktan bakarken çiftçi ve eşinin mutfakta bir paketi açtıklarını gördü. Kendi kendine; “İçinde hangi yiyecek var acaba?” diye düşündü. Bir süre sonra gördüğü paketin bir fare kapanı olduğunu anladığında yıkılmıştı. “Evde bir fare kapanı var! Evde bir fare kapanı var!” diye bağırarak telaşla bahçeye fırladı. Minik fareyi telaş içinde gören tavuk umursamaz ve bilgiç bir tavırla başını kaldırdı ve gıdakladı; “Zavallı farecik. Bu senin sorunun benim değil. Bana bir zararı olamaz küçücük kapanın” dedi. Tavuktan destek bulamayan farecik bu sefer telaşla domuzun yanına koştu; “Evde bir fare kapanı var! Evde bir fare kapanı var!” diye adeta çırpındı. Domuz anlayışla karşıladı ama; “Çok üzgünüm fare kardeş ama dua etmekten başka yapacağım bir şey yok. Dualarımda olacağından emin ol” dedi. Minik fare çaresizlik içinde ineğe döndü. “Evde bir fare kapanı var! Evde bir fare kapanı var!” dedi. İnek; “Bak fare kardeş senin için üzgünüm ama beni ilgilendirmiyor.” de

Beynimiz her zaman bize oyun oynar. Gördüklerimizi yorumlamak için bildiği şeyler gibi algılar. El dediğimiz ülkeler maçta saygı duruşunda bulunuyor ve bütün taraftarlar ayağa kalkıyor. Bizler de şovla köprü açıyoruz. Nasıl vicdandır, nasıl bir umursamazlıktır hayatını kaybedenlere, geri de bıraktıkları yaşayan ölülere? Kimin umurumda ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar. Hayat ne güzel, hiçbir şey olmamış gibi devam ediyor. 21. yüzyıl insanının dışı ayna gibi parlarken içi bumerang gibi. Her hücresinde ayrı bir yangın, ayrı bir hinlik ve ayrı bir fitne yığını var. Üç teröristten biri Dağıstanlı, diğeri Özbek ve bir diğeri Kırgız. Kazaklara, Kırgızlara, Özbeklere milyon dolarlar ile yardımlar yaptık. Ellerindeki telefonu bizim sayemizde alıp, istedikleri gibi yaşasınlar sonra da o paralarla bizlere saldırsınlar. Çekik ve aç gözlü kardeşlerimiz işlerini biliyorlar. Rus hepsi de ama ben Türküm derler işlerine gelirse. Sovyetler Birliğinden dağılan tüm ülkeler Rustur. Gerisi yalan,

Benim Adım Lady; Ne zaman doğduğumu bilmiyorum. Günü saati bile belli değil. Annem farklı babam farklı ırklardan geliyor. Hatırladığım şey dünyaya gözlerimi açtıktan bir süre sonra  bir Alman bayanın beni himayesine aldığı. Annemden ve babamdan ayrıldıktan sonra bana en az onlar kadar şefkat gösterdi. Beni dünya da nasıl ayakta durmam konusunda eğitti. Onu çok üzdüğüm zamanlar oldu. Bilseydim hiç üzmezdim. Sahibim değildi benim hep öyle derdi bana. Ben senin hayattaki en iyi dostunum ve benim korumam altındasın derdi bakışlarıyla. Aynı dili konuşamasakta ben onun ne istediğini gözlerine bakınca anlardım.  Hayattaki en büyük dostumu daha 8 aylık iken hastalıktan dolayı kaybettim. Çok ağladım. Mezarını bana göstermediler. Uzak diyarlarda bir yerde olduğunu biliyorum. Yakın olsa mutlaka kokusunu alır giderdim. 15 gün boyunca orada burada hayatımı sürdürmek için çaba gösterdim. Zordu benim için çünkü koruyucu meleğim yoktu. Aç kaldım, susuz kaldım ama üzüntüm bunlardan daha çok acı ver