HÜLYACA YORUMLAR

Amerika'nın New York şehrinde bir soygun sırasında hırsız banka içindeki çalışanlara bağırdı: Kıpırdamayın! Para devletin, hayatınız da sizindir. Yani herkes sessizce uzansın.. "Buna anlık akılla ikna denir " Hırsızlar çalmayı bitirince üniversite mezunu olan en genç hırsız, ilkokul mezunu en yaşlı olan hırsıza dedi ki: Reis kaç para aldık sayalım. Liderleri olan yaşlı hırsız bozuldu ve ona dedi ki: Aptal mısın? Bu çok para ve saymamız uzun sürer, bu gece ne kadar para çaldığımızı haberlerden öğreneceğiz!  "Bunun adı tecrübe" Hırsızlar bankadan çıktıktan sonra banka müdürü şube müdürüne dedi: polisi çabuk ara. Ama şube müdürü ona dedi ki: Bekle 10 milyon dolar alıp kendimize saklayalım daha önce zimmetimize geçirdiğimiz 70 milyon doları da ekleyelim. "Buna akışına yüzmek ve durumu lehine çevirmek denir" Banka müdürü dedi ki: yani her ay soygun olsa çok iyi olur... "ve buna çok ileri gitmek denir" Ertesi gün haber ajansları bankadan 100 milyon

Nankör insan her şeyin fiyatını bilen fakat hiçbir şeyin değerini bilmeyen kişidir. En çirkin huylardan biridir nankörlük, eldeki nimetlerden mahrum olmaya sebep olur. Şükretmesini bilmeyen, elindekilerle yetinmeyen, hep daha fazlasını isteyen insanlar yarın, öbür gün sahip olduklarını da kaybederler. Bazı insanlar kıymet bilmezler takii siz verdiğiniz kıymeti bırakana kadar. Sırf değer verdiğin, iyi olmasını istediğin için her durumda destek olduğun, koşup gittiğin, çaba sarf ettiğin insanlardan göreceğin tek karşılık nankörlüktür. Değişmeyen bir kanun bu, iyiysen enayisindir. En çabuk unutulan şey iyiliktir. İnsanlara fazla iyilik yapmayacaksın vazife gibi olur, insanımızın empati kurma yetisi pek yoktur. Nankörlerin beklentilerini tetikliyorsun bu iyiliği sürekli yapınca vazifen olarak görüyorlar, sonunda oraları buraları ayrı ayrı oynuyor. Düzenli iyilik halinde olduğun insanlara bir kez iyilik yapma aman nasıl bozuluyorlar, nasıl kızıyorlar, şekilden şekile giriyorlar. Muazzam bir

Keşke, keşke sözcüğü sözlükte hiç olmasaydı ve hiç kimse bunu kullanmak zorunda kalmasaydı. Artık keşke demeyi bıraktım, ah keşke daha önce bıraksaydım. Keşke daha cesur olabilseydim de kırdığım kişileri daha çok kırsaydım, belki o zaman bir daha hiç çıkmazlardı karşıma. İmkan varsa insanlardan uzak durmalı, böylece hem daha uzun, hemde daha sağlıklı yaşarız. Az insan, çok huzur. İnsanlara fazla güvenmemek, fazla iyi niyetli olmamak, birilerinin peşinden çok koşmamak, bazı şeyleri akışına bırakmak, büyük hayaller kurmamak, boş insanları, yoran insanları hayattan çıkarmak, pişmanlıkları, keşkeleri ve kızgınlığı beyin belleğinden çıkarmak, bu hayatta sağlıktan başka şeye değer vermeyip, küçük şeylerden mutlu olmak. Her darbe de yıkılmak değil, zorluklar karşısında ayakta kalabilmektir yaşamak. Unutmayın ki ağaçlar ayakta ölür. Koşullar ne kadar zor olursa olsun umut varsa çarede vardır. Yaşananlar unutulmaz işimize gelmediyse unuturuz, maalesef her şey satırlarda yaşanmıyor, yaşananlar y

Mutluluk insanın elinde ama hep karşıda bekliyor. Artık mutsuz olmaya o kadar çok alıştık ki, ortada bir şey yokken bile varmış gibi hissediyoruz, vücudumuz mutsuzluk salgılıyor sanki. Hayata bakış açımız değişti. Önceliklerimiz yer değiştirdi, bildiğimiz hayattan farklı bir hayatta geçiş hazırlıksız yakalandı bizi, boşluğa düşürdü, belirsizlikler kaybolup yeni amaçlar oluşana kadar olan sancılı süreç. Herkes mutsuz, dünya sinir krizi geçiriyor. Pandemi ve ekonomi sendromu. Toplum geneli bu yüzden mutsuz, umutsuz, keyifsiz, parası olanda, parası olmayanda bu durumda. Hayatımız kısıtlandı, kimseyle görüşemiyoruz, rahatlayabileceğimiz hobilerimizi bile yapamıyoruz, eşi, dostu göremiyoruz, çıkıp dışarıda dolaşamıyoruz bile, sadece mecbur olduğumuz şeyleri yapıyoruz, bütün bunlar hayatımızı monotonlaştırdı, isteksizleştirdi. Bu dönem biraz zor geçiyor, dışarıda bir hastalık var ona göre yaşamaya çalışıyoruz. Bilmiyorum daha önceden de böyle miydi? Ama şu dönemde daha çok insan mutsuz. Düny

Her şeyin bilimsel bir açıklaması vardır. Bilmememiz olmadığı anlamına gelmez.  İnsan her an bir şeyler öğrenir ve bunları genelde fark etmeden öğrenir. Bilgiyi kullanan akıldır. Zeka bilgi üretip öğrenmede zaman kazandırır. Çalışkan ve akıllı biri zekanın önüne geçebilir. Kalp her zaman doğru kararlar alamayıp, duygusal davranabilir ama akıl ve mantık hep doğrudur. Bu nedenle insan kendine yalan söyleyemez. Aklın ve mantığın geliştirilmesi de eğitimle olur. Dolayısıyla ilerleme de her zaman eğitimle olur. Değişen ve hızla gelişen dünyaya artık biz insanlarda uyum sağlamakta çok zorluk çekiyoruz. Öğrenciler daha zeki olmak ve sınavlardan daha çok net yapmak zorunda. Veliler çok iyi matematik bilmeli ki, gelir, gider ve yatırım hesaplarını daha iyi yönetmeli. Şirketler düşen kar oranlarını daha çok artırmalı. Herkes hayatta kalmak ve bu savaşa devam etmek zorunda. Bırakan yok olur. Doğa güçlü olanı seçiyor ve yaşatıyor başka şansımız yok. Çok eski dönemlerde de bu böyleymiş. Güçlü ve sa

Binlerce yıl sonraki nesil araştırdığında bize ait ne görecek, ne bulacak? Neyimiz bin yılı görecek kadar kalıcı olacak? Gelecek nesilde bizim yaptığımız gibi atalarını araştıracak ve ilk çağlardan günümüze kadar bütün medeniyetleri inceleyecekler. Günümüz medeniyetinin şimdiye kadar ki en geri kalmış toplum olduğunu görecekler, üstelik bunu bizim teknolojimize, eğitimimize vs. bakarak değil, belki de sadece doğaya bakarak bilecek. Görünüşe göre her hangi bir bulgu bulamayacaklar bizden sonrakiler bize ait olan, ama bulamamaları bizim ieriye gitmediğimiz anlamına gelmiyor. Gerçekten teknolojide ileri mi gitmişiz? Belki geriye gidiyoruz. Akıllı telefonlar çıkınca aptallaştık, ne arayacağımızı bilemiyoruz, telefonlardan dolayı bireysel iletişim eksildi. Bir zamanlar din konusunda hiçbir şey bilmedikleri için korku ile "Eyvah din elden gidiyor" diyenlerin, günümüzde hiçbir bilgi ve fikir sahibi olmadıkları halde "Eyvah bilim elden gidiyor" versiyonu doğmakta. Ayrıca bi

Sorumluluk bilinci ne kadar yüksek olursa o kadar hassas oluyor insan. Yaşamak, mutlu olabilmeyi bilmek, yenilginin ardından kazanmayı hedeflemekle oluyor. Şunu öğrendim ki, bazılarının aslında olmak istedikleri benmişim, bana yaptıkları, benim gibi olmak için çabaları da onların cezasıymış. Ben yıllardır bunları sorgulayıp yaşarken onlar kıskançlıktan kendilerini yiyip bitirmişler. İlacı bendeymiş. Neden cevap vermediğimi kafama taktığım zamanlar yanlış yapmışım. Aslında cevap vermemek daha etkili oluyormuş. Ben insan olarak yaşarken, onlar beşer sıfatının gerekleri içinde yaşayıp gidiyorlar. Bu insanlardan uzakta ailem ve hobilerimle, kimseye kırgınlık göstermeden ama selamdan öte geçmeyen bir ilişki içinde yaşayıp gidiyorum. Olaylara uzaktan bakıp analiz ettiğimde aslında kazanan hep ben olmuşum diyorum. Bunu bana kanıtlayan insanlarda oluyor. Sizinle tekrar görüşmek isteyip kırdığının farkına varıyor ama artık seçiciyim. Hiçkimse sizden daha değerli ve özel değil, sizi kıranı sizde

Bir toplumda neyi bilip bilmediğini bilmeyen milyonlarca insan varken, ne istediğini bilen çok daha az insanın olması mutsuz toplumların oluşmasına neden oluyor. Farkındalığın en berbat hali... Sahte insan, sahte kalabalık ve onların sahte oyalantılarının zerre mutlu etmemesi. Ve yalnızlığa açtığı o dipsiz kapı. Fark etmekte, fark etmemekte birbirinden yorucu. Yüksek sezgileri olan insanlar pek sevilmezler, gizliden hayranlık duyulurlar ama çoğu zaman işlerine gelmedikleri için sevilmezler, onlarda gerçekleri bildiklerinden çevrelerindekilere mesafelidirler, bu insanlara hayat ekstra zor ve yorucudur. Farkındalık yükseldikçe çok şeyin sahteleşmesi. Özünde saf sevgi bulamadığın her şeyden jet hızıyla uzaklaşman, adeta kendi içinde kurduğun dünyanda kendinle sohbet etmen, kendinle yaşaman. Farkındalık tahammülsüzlük getirir. Gerçekte yalnız olduğunun farkına varılması da farkındalığa dahildir. Farkındalık yalnızlığı bilinçli bir karardır. Bir süre sonra kimseye tahammülü kalmıyor insanın

Bilim hep şu soruyu sorar / söyler? Bildiğimiz her şey yanlış olabilir, eksik bakıyor olabiliriz. Hiçbir şey değişmez değildir. Matematik fiziğin dilidir. Fizikten bahsediyorsak kesinlikle matematikle anlatabilmeliyiz doğayı. (Ama matematikçiler fizik dalının her alanına hakim değildir.) Gözlemlenebilir evrenin merkezindeyiz. Ama evrenin kendisinin merkezinde olduğumuza dair hiçbir bulgu yok. Nicolas Copernicus (19 Şubat 1473-1543) kitabında evrenin merkezinin güneş olduğunu değil, güneşe çok yakın bir yer olduğunu söylemiştir. Evrende birçok şeyle ilgili bulgu yok. Zamanla bulunacak belki ancak bu zamanla bulunacak olan bulgular düşünce deneyleri ve matematiksel modellerle gerçekten olup olmadığı kanıtlanabilir. Örneğin, Einstein kütle çekim dalgaları gibi. Buna göre evrenin şu anda bilinen kesinliklerinden hareketle evrenin merkezi ile ilgili bir düşünce deneyi tasarlanabilir. Bu evrenin genişlemesi ve büyük patlamaya dayandırıldığında ise artık bulgu yoktur denemez. Evrenin merkezi

Negatif insanlara maruz kalmak, radyasyona maruz kalmak gibidir. Kısa süreli düşük dozlara dayanabilirsiniz. Ancak sürekli maruz kalmak sizi öldürür.  ( Thomars Stearns Eliot ) Kötülük yapıp arkandan küfür ettireceğine iyilik yap, dua etsinler.  Empati yoksunluğu diyeceğim ama çoğu insan empatinin ne anlama geldiğinden bile habersiz. Vicdanları, merhametleri olmadığından, karakterlerinin bozukluğundan, fesat oluşlarından insan olmayı tam olarak başaramadıkları için kötüdürler. Vicdandan yoksun olmak kötülüğün başlıca sebebidir, çünkü önce kendilerini düşünürler. Yüreğine kötülük tohumlarını ekmişse ondan beslenirler, kök salmıştır kötülük içlerine değişmez, değiştiremezsiniz. Gözünüzün içine baka baka, yalan söylediğinin karşısındakinin bildiğini bile bile konuşurlar.  Ben insanları ikiye ayırıyorum. İlki, iyi ve sevgi dolu insanlar. İkincisi, kötü ve sevgiden haberi olmayan, bencil ve çıkarcı insanlar. Hepimiz hayatımızda bu iki tür insanla karşılaşmışızdır.  Seçimin kendi yarattığınd