Kötü Ve Bencil İnsan
Kötülük yapıp arkandan küfür ettireceğine iyilik yap, dua etsinler. Empati yoksunluğu diyeceğim ama çoğu insan empatinin ne anlama geldiğinden bile habersiz. Vicdanları, merhametleri olmadığından, karakterlerinin bozukluğundan, fesat oluşlarından insan olmayı tam olarak başaramadıkları için kötüdürler. Vicdandan yoksun olmak kötülüğün başlıca sebebidir, çünkü önce kendilerini düşünürler. Yüreğine kötülük tohumlarını ekmişse ondan beslenirler, kök salmıştır kötülük içlerine değişmez, değiştiremezsiniz. Gözünüzün içine baka baka, yalan söylediğinin karşısındakinin bildiğini bile bile konuşurlar.
Ben insanları ikiye ayırıyorum.
İlki, iyi ve sevgi dolu insanlar.
İkincisi, kötü ve sevgiden haberi olmayan, bencil ve çıkarcı insanlar.
Hepimiz hayatımızda bu iki tür insanla karşılaşmışızdır.
Seçimin kendi yarattığındır. Bencillik en ahlak dışı, en kötü duyguların başında gelir ve diğer bütün kötü olanların kendiliğinden ortaya çıkmasını sağlar. Bencillik ben merkezli yaşamak demektir. Kişinin hayatın merkezinde durduğunu sanmasıdır. Öyle ki kendinden başkasının önemi yoktur dünyada yada hiç kimse kendisi kadar önemli değildir. Kerameti kendinden menkuldür, böyle kişilerin kendileri kendileri için sebebi bilinmeyen bir şekilde önemlidir. Kibir ve haset duyguları en fazla yaşadıkları duygulardır. Aile ve yetiştirildiği çevre etkiler, eğitim eksikliğiyle birlikte bencillik ve kötü karakter ruhunu sarar.
Çok kişi vardır sonradan görmeler gibi geçmişini, elinden tutanları unutup kibir ve gururundan aklı başından gitmiş gibidir. Kendisini oralara yükselmesine vesile olanlara tepeden bakar. Oradan düştüklerin de utanmazlar. Nankör, kibirli olmayacak, nereden nereye geldiğini unutmayacaksın. Her çıkışın bir inişi vardır ama en kötüsü yalnızlıktır ve bu tarz insanlar yalnız kalırlar.
İnsanoğlu nankör bir mahluktur. Geniş lige çıkınca hemen adamını satar. İnsan çok paraya tamah etmeyecek. Parayı bir yerden bulabilirsin ama iyilik gördüğün insanı bir daha bulamazsın. Bir kahvenin kırk yıl hatırı var diye bir atasözümüz var. Yapılan iyilikleri hiçbir zaman unutmamak gerek, bir gün gelip yeniden eski günlere dönebilir insan.
Vefa, kadir, kıymet bilmek insan olmanın şartlarındandır. O kadar ince bir iplik ki insan olabilmek Allah bizleri yoksun etmesin.
Yüzüne baktığınız insanların aslında ne kadar kötü olduğunu görüp, susmakta bir erdem. Gerçi bu defada iyice tepene çıkıyorlar. Hak edene hak ettiğini vereceksin çünkü sabrettiğin zaman gerisi geliyor. Hep sabır etmekle de hayat geçmiyor. Yalancının, kötünün, bencilin vs. karşısında bir zaman sonra sabır da işlemiyor. İyi olmak kötü ediyor, bazı şeylere sabretmek, kendini ziyan ettiriyor. Kimin telinde oynarsan iyisin birde ayrı çalarsan senden kötüsü yok.
Gerçekten negatif insanlar, sizdeki enerjiyi karadelik gibi sömürmektedir. İşte tam bu nokta da sabır mekanizması devreye giriyor. Hakkını yedirmemek için mücadele edip yapılacak olanlara sabır göstermek, mücadeleye devam etmek gerçekten zor ama sabrın sonu selamettir demişler.
Vurana da bir gün vururlar kimse kimseden üstün değildir. Kimi gönülde, kimi başka bir yerde, yani herkes olmak istediği yerde.
HÜLYA ÇAKICI
Yorumlar
Yorum Gönder