HÜLYACA YORUMLAR

Suskun insanları anlıyorum. Kulaklar böyle olduktan sonra ne diyebilirim ki? dercesine baktıklarını görebiliyorum. Sükutunu anlamayan çığlığını duyamaz, insanlara değer vermenin bedelini ağır ödetir hayat. Susarsın, üstüne gelirler. Kırmaktan çekinirsin, Seni paramparça ederler. Yazarsın, okumadan silmek isterler. Onların istediği gibi biri olmadığın zaman da seni kötü biri ilan ederler. Onlar kalabalıktır sendeki yalnızlıkta. Belki de iyi insanların kaderidir yalnızlık. Belki de imtihanlarıdır yaşadıkları yalnızlık. Kaybederek öğrenilenler asla unutulmaz. En büyük zafer yorularak kazanılandır. İnsanların zor gününde sevgisini, Kavga da terbiyesini öğrenirsin. Ne zaman zorda olsak o zaman dostlar, arkadaşlar, akrabalar hepsi kayıp. Üzülmene sevinecek insan çok. Bu insanlara susmakta bir cevaptır.  Görmezden gelmekte kendi varlıklarından şüphe ettirir. Bir nokta koyup devam etmek gerekir. Virgül kadar eğilmeyeceğimizi anlasınlar. Affedilmeyecek hataları affettik.

Dervişe, buyurun bize gelin, dediklerinde! Durun hele önce bir kendime geleyim! demiş. Dervişe sormuşlar, Allah'la aran nasıl? Nasıl olsun hep Onun dediği oluyor! demiş. Dervişe, Neden bu kadar ALLAH diyorsun? diye sormuşlar. Allah Allah hiç farkında değilim! demiş. Sebepler yalnız birer perdedirler. Perde kalkmadıkça gerçekler görünmez. Sebepleri kaldır aradan, görsün seni Yaradan. İncinenlere "inşirah" bahşediliyor da, İncitenlerin vay haline. Hayat provası yapılmamış bir tiyatro gösterisidir. Bu tiyatronun perdesi kapanmadan gülün, şarkı söyleyin, dans edin, aşık olun kısaca yaşayın. Başkalarına bağımlı yaşayan insanlar ilgiden yoksun kalınca kalıptan kalıba girmeye başlarlar. Kökümüz dalımızdan güçlüdür. Yalnızlık şu bakımdan güzel. Hiç yalnız birinin terk edildiğini/terk ettiğini gördünüz mü? Yalnızlık güveninin, kalbinin kırıldığını gösterir (Aklınıza hemen aşk meşk gelmesin. Genel söylüyorum). Yaraları sarmak için birebirdir. Yine de Züğürt tesellisi. O