HÜLYACA YORUMLAR

Dünya romantik değil, aşkın dünyası hayal meyal, aldatan aşk değil insan, bu yüzden hep cesurların işi olmuş aşk. Ne kadar cesur davranırsa hayatının o denli genişlediğini, ne kadar korkak davranırsa hayatının o denli daraldığını insan çok sonra anlıyor. Biriyle kocaman bir zamanı harcayıp sonra onun tamamen bir yabancı olduğunu öğrenmek ise en büyük kayıp oluyor. Hayatın tekrarı yok, zaman boşluk kabul etmiyor. Sizin ihmal ettiğiniz yeri başkaları ihlal ediyor. İnsanlar birbirlerine çok kolay ulaştığı için çokta kolay harcıyor. Gidenin yerine yenisini hemen buluyorlar (eş, dost, sevgili, akraba, arkadaş) ve kısa zamanda çok insana uğrak yeri oluyorlar, bu yüzden ilişkiler daha sığ, insanlar hata konusunda daha özensiz. Affetmek sürekli size yapılan haksızlığa, yanlışa kredi vermek, hak ediyorsun demektir. Kasıtlı, bilerek, bencilce kıranları affetmek kolay mı? Affetmeye gerek var mı? Affetmeye çalışırken karşıdaki aynı hatayı sürekli yapıyorsa, bu hatalara devam eden insan

Suskun insanları anlıyorum. Kulaklar böyle olduktan sonra ne diyebilirim ki? dercesine baktıklarını görebiliyorum. Sükutunu anlamayan çığlığını duyamaz, insanlara değer vermenin bedelini ağır ödetir hayat. Susarsın, üstüne gelirler. Kırmaktan çekinirsin, Seni paramparça ederler. Yazarsın, okumadan silmek isterler. Onların istediği gibi biri olmadığın zaman da seni kötü biri ilan ederler. Onlar kalabalıktır sendeki yalnızlıkta. Belki de iyi insanların kaderidir yalnızlık. Belki de imtihanlarıdır yaşadıkları yalnızlık. Kaybederek öğrenilenler asla unutulmaz. En büyük zafer yorularak kazanılandır. İnsanların zor gününde sevgisini, Kavga da terbiyesini öğrenirsin. Ne zaman zorda olsak o zaman dostlar, arkadaşlar, akrabalar hepsi kayıp. Üzülmene sevinecek insan çok. Bu insanlara susmakta bir cevaptır.  Görmezden gelmekte kendi varlıklarından şüphe ettirir. Bir nokta koyup devam etmek gerekir. Virgül kadar eğilmeyeceğimizi anlasınlar. Affedilmeyecek hataları affettik.