Dünya Romantik Değil...

Dünya romantik değil, aşkın dünyası hayal meyal, aldatan aşk değil insan, bu yüzden hep cesurların işi olmuş aşk.

Ne kadar cesur davranırsa hayatının o denli genişlediğini, ne kadar korkak davranırsa hayatının o denli daraldığını insan çok sonra anlıyor.

Biriyle kocaman bir zamanı harcayıp sonra onun tamamen bir yabancı olduğunu öğrenmek ise en büyük kayıp oluyor. Hayatın tekrarı yok, zaman boşluk kabul etmiyor. Sizin ihmal ettiğiniz yeri başkaları ihlal ediyor.

İnsanlar birbirlerine çok kolay ulaştığı için çokta kolay harcıyor. Gidenin yerine yenisini hemen buluyorlar (eş, dost, sevgili, akraba, arkadaş) ve kısa zamanda çok insana uğrak yeri oluyorlar, bu yüzden ilişkiler daha sığ, insanlar hata konusunda daha özensiz.

Affetmek sürekli size yapılan haksızlığa, yanlışa kredi vermek, hak ediyorsun demektir. Kasıtlı, bilerek, bencilce kıranları affetmek kolay mı? Affetmeye gerek var mı? Affetmeye çalışırken karşıdaki aynı hatayı sürekli yapıyorsa, bu hatalara devam eden insanı affetmek kendimize işkence değil mi? Kalbimizi çürüttükten sonra o insanları neden affedelim.

Yapılan unutulunca ilişkinin kesilmesine sebep olan kişi bir şeylerden daha net emin olup daha bir pervasızca vuruyor hep aynı yerden ama farklı zamanlarda bu yüzden kangrenli yer kesilip atılmalı.

Aşkın, sevginin bilgisi mi olur? Olur. Yaşamanın bile bilgisi var, korkmadan bilmek gerekiyor, korku bilgiyi yeniyor çünkü. Ama 'bilmek lanetlenmektir' sözünün de doğru olduğunu düşünmüşümdür.

HÜLYA ÇAKICI