Mantık İstikrardır...

Eğitim sadece üniversiteye gitmek değil, kendini yetiştirmek, olaylara geniş yelpazeden bakıp, objektif olabilmektir. Fikrimce iki türlü cahil var; normal cahil ve aydın cahil. Kendi yanlışlarımızı görmedimiz sürece hata yapmaya mahkumuz.

Sürekli eğitim sistemini suçlayan gençlerinde dönüp biraz kendi tembelliklerine ve sıradanlıklarına bakmaları gerekiyor. Biz çektik onlar çekmesin mantığıyla her şey önlerine serilen çocuklara aslında farkında olmadan kötülük yapıyoruz. Hazır rahata, rahat tembelliğe alıştırır bu durumda da tembellere bakmak bize düşüyor.

Kişinin ciddi anlamda kendisine gelecekte üniversiteden daha fazla yardımcı olacağına inandığı bir düşüncesi varsa hiç durmaması gerekir. Çok sağlam üniversitelerde okumadığınız takdirde iş hayatında büyük beklentilere kapılmayın. Yüzde doksan gibi büyük bir bölüm mezun olup kapitalizmin kölecikleri olacak. Üniversite kupa değil, kupaya gidilen yolda atılan goldür. Kupayı almak isteyen sizsiniz, nasıl gol atacağınızda sizi ilgilendirir.

Bazen ilham değil, imkan da önemli. Kafasındaki projeyi imkansızlıklar yüzünden gerçekleştiremeyen bir sürü insan olduğunu düşünüyorum. Aile, eğitim sistemi, iş kaygısı. Aileye olan fazla bağlılık, elalem ne der kaygısı, her türlü girişimcilik denemelerinin çevrenizce baskılanması. İstismarcılığı, uyanıklığı bir şey sanmak, amaçsızlık, iyi olanı bildiği halde birazını dahi uygulamaktan kaçınan boş ego. Hepsinin asıl nedeni olan kötü eğitim, bencil aileler, korkaklık. Kimsenin kimseye mesafesi yok, özel hayata saygısı yok.

Milli eğitim ve sınav sistemi değişikliği, yanlış izlenilen politikalar sonucunda işbirliği halinde olunan ülkelerin uzaklaşması, tavır alması, beraberinde yabancı paralar karşısında TL'nin değer kaybetmesi ve liyakat sisteminin (yeterlilik, nitelik ve yeteneklerin ölçüldüğü, aynı şartları taşıyan herkesin katılımına açık olarak yapılan sınav yoluyla belirlenen sistem) işlerliğinin olmaması.

HÜLYA ÇAKICI