Sahneye Değil! Sahneyi Hazırlayana Dikkat!

Hayat doksan dakika desek, seksen beş dakikadan sonra da golleri hiç beklemediğimiz köşeden yiyoruz. Hayatta her şeye sahip olabilir insan. Zor da olsa mücadele ederek isteklerine kavuşabilirsin. Önemli olan bu istediğin şeyi hakkıyla, yakışır biçimde muhafaza edebilmek, tutabilmek. Bunun içinde insanın yürekten, İnanarak istemesi gerekir. Hayat işte bir alıyor bin veriyor. Belki de en büyük hatayı vazgeçtiğimiz an yapıyoruz. Belki de vazgeçtiğimiz an amacımıza en yakın olduğumuz andır.
Sevgi, saygı, duyarlılık insan olmanın en önemli özellikleridir. İnsanlara arkamı dönerek mutlu olamam ben. İnsan ne karşısın da olana çok değer vermeli, ne de kendisine.
Narsisizm (egoizm), Anti-narsizm (bencillik) kişilik bozukluğudur. Çünkü çok bencillik başkalarının haklarını yok saydırır.

İyi insan olmak zordur. İnsanların çoğu kolay olanı seçer. Yargılamak kolaydır ama anlamak zor. Gitmek kolaydır ama kalmak zor. Önemli olanda zoru başarabilmek. Yoksa iyiler de bilir kırıldığında cevap vermeyi, dağıtıp kırıp dökmeyi. Ama gerek duymazlar. Neden yapsınlar ki bunu ne gerek var? Kurnaz insanlar kendilerini akıllı sanırlar. Oysa bilmezler ki içleri fesat, beyinleri sadece kötülüğe çalışır ama iyileri hep kendileri gibi bilirler ve inanmazlar onlara. Sahtecilikle suçlarlar ve kendilerini hep haklı sanırlar. Herkesin hayatını bir şekilde değişir. Herkesin illaki hayatında sorunlar var. Ben ne dersem o olacak mantığı beni çileden çıkarıyor. İyi insan olmanın mükafatını göremedik hiç. Kırmayalım diye diye paramparça olduk. Takmayan, önemsemeyen, bencil insanlar revaçta. Öyle çok kızardım ki eskiden. Zamanla bağışlama kapasitem yükseldi. Arada bir beni yoklasa da, şükür ki sükunetli olmayı başarıyorum. Bu dünya geçici. İyilik kazansın, kötü olmak çok zor bir şey zaten. Kötü insanların kalpleri sevgiyle aşkla yumuşasın. Ben çok kötü insanlar tanıyorum. Özlerine baktığım zaman hiç sevilmediklerini duyumsuyorum.

Vicdanlıyım ve bunda tevazu göstermem. Ama affedemedikleri-mi de silerim. Yangına tüple dalanlar çok ama herkes kendine yapar. Benim yangınıma tüple dalanın kendi yangınına da tüple dalan olacaktır. Etme bulma dünyası. Bir insanın ilk hatasını af ederim. Ama iki kere ısırmışsa, sınırsız aftan söz edemeyiz. Muhatabımızın sürekli hata yapmasına da izin veremeyiz. Affet-tikçe insanlar nankör oluyorlar. Asıl affettiğimiz için onlara yazık. Dua etsinler ki Allah için affediliyorlar. İki yüzlü insanlardan nefret geldi. Verilen değerler külliyen israf. Aslında insanların gerçek yüzleri her zaman ortadadır.

Sadece bakmakta ve anlamakta geç kalırsın. Çokta güzel oynarlar, hiç bir şey olmamış gibi. Her şey dört dörtlük değil ki. Aldatanı var, sövüp sayanı var, açı var toku var. Bize sadece hoşnutla kalmak düşer. Şeytan emekliye ayrılmadığı için sürekli aklımızı bulandırıp duruyor işte.

Hoşgörü tatlı dil ötesi yok. Eğer bir ceza verilecekse, Allah daha iyi bilir. Kim bilir benim en çok haklı olduğum aslında en çok yanıldığım. Kimse kimseyi yargılayacak yada affetmeyecek kadar masum değil.

İnsanoğlu umut etmekten hiç vazgeçmiyor. Belki diyor belki bir umutla değişir diyor, nasip de, kader de işte aslında üzülme tam bu nokta da oluyor. Düşünen ile yaşanan farklı olunca. Gerçeği bilmek insanı duygularından alıkoymaz. Nasipte varsa gelir Yemen'den nasipte yoksa ne gelir elden.
Hep başa dönmekten yoruluyor insan.

İyileri Aptal Sandığımız Yerde, Yitirdik İnsanlığımızı.
Her Zaman Etrafımız da İnsanlar Olacaktır.
Önemli Olan Kimin Düşürmek İçin.
Kimin Düşerken Tutmak İçin Orada Olduğudur.

HÜLYA ÇAKICI