Piyonlar Ölür Şahlar Alkışlanır!
Savaş fakirler için ölüm, zenginler için sermayedir. Savaşı sermaye sınıfı çıkarır din ve ideolojiler bahane, insan ise kurban edilir. Bir sorunda uğruna savaşılanlar kalır savaşanlar yok olur. Her şey stratejik bir oyundur, oyun bitince kavgayı çıkaranlar başka bir kavga için tekrar işbirliği içine girerler. Yanılgı, adaletsizlik, zulüm, zalim. Başı, sonu belli olan aslında bize ait olmayan bir dünyanın haksız kavgası, hiç olmayan bir özgürlüğün sevdası, tatmin olmayan egolar, bitmeyen hırslar, korkular, korkaklar ve en önemlisi de hiçbir şeye inancı olmamak. Savaşlar iki türlüdür. Sahada mücadele edip ölenler, masa başında oturarak diplomasi yürütenler. Günümüz dünya siyasetinde krallar ne kadar düşman olursa olsunlar aynı masada kozlarını ortaya koyar, askerleri de kanlarını. Bazen verdiğiniz mücadeleyi hiçe sayarcasına sonucu masadakiler belirlerler. Kurulan düzende dostu, düşmanı anlayamazsın sana verilen geçici önemin, ölüm sırası sana geldiği zaman bir anlam ifade etmedi