İnsanlar Düşünmeye İhtiyaç Duymalılar...

Bilgi konuşur, bilge dinler, uyanık uygular. Aslan tuzaklara, tilki kurtlara karşı koyamaz. Öyleyse bilge ve bilgi tuzaklara karşı, tilki kurtlara karşı aslan olmalıdır.

Fransız Kimyacı Lavoisier 51 yaşında iken mahkeme giyotinle ölüme mahkum eder. Boynunun vurulmasını beklerken kitap okumaktadır. Cellat onu giyotine götürmek için yanına geldiğinde Lavoisier nerede kaldığını unutmamak için kitabın arasına bir kitap ayracı koyar. Lavoisier giyotine giderken matematikçi arkadaşı Langrange’i yanına çağırıp; 'Kafam sepete düştüğünde gözlerime bak. Eğer iki kere göz kırparsam insanın kafası kesildikten sonra bir süre daha beyin düşünmeye devam etmekte demektir' der. Kafası giyotinle kesilir, sepete düşer ve gülerek iki kere göz kırpar. Matematikçi Langrange; 'Lavoisier’in son saniyedeki ispat arayışı bilimselliğin yüzyıllar sürecek meşalesidir' der. (ALINTI)

Bilimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır. İlkelliğin ise bizlere verebileceği hiçbir şey yoktur.

İnsan denen varlık bedenin kendisidir. İçinde taşıdığı fikir, düşünce, duygu, arzu, vicdan, insanlık soyut kavramların koruma kalkanıdır. Bu durumda nankör olan insan değil içinde yaşayan varlıkları birleştirmeye uğraşmayan ilkel akıldır.

İnsanlar duyduklarına inanmaya değil, düşünmeye ihtiyaç duymalılar. Kalıcı şeyler yapabilmeli ve arkada ilime, bilime emek verenleri bırakabilmeliler. Günümüzde sorumluluk almak istemeyen insanlar düşünmekte istemiyorlar ve bu yükü üzerinden alanlara neredeyse tapıyorlar.

Doğayı güneş aydınlatır, insanı da bilgi. Bilgi eğer iyinin ve vicdanın hizmetindeyse hakça paylaşım ve adalet olur. Yoksa haksızlık, vicdansızlık, zulüm ortaya çıkar bu da bizleri hiç bitmeyecek savaşlara sürükler.

Zirvede olduğunuzu düşünürseniz gidecek yolunuz kalmamıştır bundan sonrası iniştir. Bildiğinizi düşünüyorsanız öğreniminiz bitmiştir artık unuttuklarınız bir şeyleri değiştirecektir.

HÜLYA ÇAKICI