Nedir Varolmak?

İnsan zihni doğduğunda sahip olduğu bomboş levha ile hiçbir toplumsal değer baskısı altında kalmadan, kendi değerlerini kendisi oluştursaydı (imkansız) belki çok mutlu olurdu.

Varoluşsal anlamsızlık hissinin insanın varoluş nedenlerinden sevgi duygusu etrafında şekillendiğini düşünüyorum. Sevginin yitirildiği noktada varoluşsal anlamsızlık belirmeye başlar. Bu durumda olan birçok insan için hayat anlamsızdır. Çünkü sevgisiz hayat düşünülemez.

Bir diğer etmen ise işe yarama duygusudur. Hayata ne kattım, hayat için anlamım ne? gibi sorular kişinin kendi varoluş anlamını arama şekli olabilir.

Yaşam anlamsızlaştığı an sona gelinmiş demektir. Belki de yaşamı anlamlı kılan ölümdür, sonsuz bir yaşam içinde varoluşun anlamını arayarak.

Yaşamın anlamını içselleştiremeyen insanlarda büyük kayıplardan sonra ölüm düşüncesi oluşur. İnsanın hayatın anlamını öğrendiği ve hissettiği ilk duygu anne baba sevgisidir. Doğumundan kişiliğinin oluştuğu ana kadar bunu içselleştirme şansından yoksun olan her insan hayatın bahtsız yönünde yaşar. Evrenin kendisine sunduğu sevgiyi görmesi gerekir yoksa ayakta kalması zorlaşır.

Nereden geldik? Nereye gidiyoruz? Bu iki kanıttan uzak cevapsız soru arasında kalan ve bizi farklı kılan seçimlerimiz yada seçmemeyi seçtiğimiz zamanlar kadar yaşadığımız boyutu kavramlarla doldurarak anlamlandırma gayreti bir tek türümüze özgü bir davranış. Bazen de bırak gitsin gidebildiği yere kadar demek gelir içimizden.

Gerçekler depresyon mu yaratır, bu durumu hastalık olarak görmek doğru mu? Evrenin bir noktasında küçücük bir bilinç ile ne olduğumuzu anlamaya çalışıyoruz, sürekli kendimizi derinleştirerek anlam bulmaya çalışıyoruz, sonuçta bir karınca kolonisinde her hangi bir karınca ne değerde ise bizde oyuz her an ezilebilir, her an yok olabiliriz. Var yada yokuz ne kadar önemli yada anlamlı bilemiyoruz.

Varolmak başlı başına bir anlam içeriyor. Doğaya, hayata, yaradana, yarattığına teşekkürle başlayan varoluşun hafif ağırlığına şükretmiş olarak başlanan hayatlar önce kendi önemin ile kendini tüm olumsuzluklardan korumaya almakla başlar. Yaşanan olumsuzlukları birer öğreti, ders olarak algıladığımızca olgunlaşmak ve empati yapabilmek, varoluşsal anlamsızlıkla aramızdaki mesafeyi açtığımız doğru düşünebilmeye yaklaşmak her birimizin amacı yolu olduğu zaman zorluklara güçlük ve acılara dayanma gücü herkese aynı mesafede, herkese olabilirliği aynı kötü ve kötülüklerin olmamasını düşünmek, yüreğinde canlı, cansız sevgiyi beslemek, iyi, doğru, güzel olan her şeyi dileyebilmek varoluşsal anlamsızlığı anlamlı kılan en güzel nedenledir.

HÜLYA ÇAKICI