Neden Vazgeçtim?
İnsanlar üzülmesin, kırılmasın diye ben kırıldım, kendi derdimi unutup karşımdakini dinledim, karşımdaki insana karşı anlayışlı oldum ve artık yoruldum. Hak etmeyen insanlar için çabalamaktan. Kendime olan saygımdan vazgeçtim. Vazgeçtiklerimin hepsinde ahlak yoksunluğu vardı. Beni hak etmeyen, üzen, bana zarar veren herkesten vazgeçtim. Nankörlerden vazgeçtim. Fazla fedakarlıklardan vazgeçtim. Üzülmekten. Düşünceli olmaktan. Öyle gerektiği için. Aşırı korumacılıktan. İnce eleyip sık dokumaktan. Üzülüp dururken düzelir diye beklemekten yorulduğumda vazgeçtim. Her şeye çok fazla anlam yüklemekten. Vazgeçmem gereken şeylerden gerektiğinde vazgeçtim. Gerektiğinde vazgeçebilmek huzur getirir. Hem sabrımın, hemde umudumun son raddesine geldiğim için. Bazen vazgeçmek iyidir, nerede çabalayıp, nerede duracağımızı bilmemiz gerekir. Çünkü bir noktaya gelince anlarsın ki bazıları artık yerlerini bilmeliler. Vazgeçtiklerimizde oldu, vazgeçmediklerimizde, hayat bu olmayacağını, yürümeyeceğini öğren