Yanlış Yüksek Sesle Kınanmalı, Güzel Davranışlar Övülmeli...

İnsanlar bağlı bulundukları yanlış ideolojilerin cezasını onları sömürenlere muhtaç olmakla öderler. Ellere teknolojik aletleri vererek savaşmadan aldıkları topraklarda istedikleri gibi asıp keserler sömürenlerde.

İnsan olmanın sadece yaşayan canlı olmadığını, yaşamanın sadece nefes almak olmadığını anlardık aklımızı kullanabilseydik eğer, savaşların galibi olmadığını, azimle hırsın, imrenmeyle kıskançlığın, korkuyla saygının farkına da varabilirdik.

Her şey bizlerin eseri ne olduğunu, nereden geldiğini bilmeyen, bilemeyen akıl, nereye nasıl gideceğini de bilemiyor. İrade ile beslenmeyen, düşünce ile yoğrulmayan bir akıl insan. Bencilliğin tüm gezegeni sarması ve bir yerden sonra başkalarının hayatında bencil olmaları dışında arta kalan milyonda birlik alanda her an bir hiç olabilme ihtimali. Duygularımız köreliyor, köreltiliyor direnirsek bencil insanlar canımızı yakıyor.

İnsanlar sevgisiz, seviyesiz, saygısız herkeste bir sinir, bir stres adalet, hak, hukuk yok. Önceden iyiler kanunlara güvenir sorumluluk bilinci ile yaşardı, şimdi kötüler kanunlara güvenip suç işleme bilinci ile yaşıyor. Eskiden kanunlar her şeyden üstündü, haktan, adaletten, yargıdan korkardı insanlar, şimdilerde ise kanunlar en üst merciler tarafından bile ayaklar altına alınınca kötüler bundan cesaret alıyor.

Alıştı insanlar, ülke bile alıştı artık trajik olaylara, normal geliyor bir canın alınması, tecavüz vakaları, çocuk yaşta evlilik. İnsanların ruh sağlıkları çürümüş, canileşmiş bunları duyan normal insanlarında her gün biraz daha mutsuzluğa, umutsuzluğa, bozulmaya doğru gittiği ve bunların artmasına neden olan zihniyetlerle hasta bir toplum olduk. Ayrışım olunca insanlar bölündü.

Yanlış ne olursa olsun yüksek sesle kınanmalı, güzel davranışlar övülmeli. Son yıllarda ortak doğru yanlış diye bir şey kalmadı, çıkarlara göre yanlış doğru oldu, doğrular da yanlış. Bir de buna ekonomik sorunlar eklenince millet iyice tuhaflaştı. Suçların yasallaştırıldığı ödül alırmışçasına katlimalar, işkenceler vs. yaşanan bir ülke olduk. Sabah gözümüzü açıyoruz kötü haberler uyuyana kadar devam ediyor kendi kendini değersizleştiren bir düzen. Bağırıp çağırmıyor artık direk kanun uygulayıcı oluyor insanlar geçim sıkıntısı, mutsuzluk böyle bir insanlar topluluğu yaratıyor. En çok psikolojik sorun yaşayan ülke olarak birinciyiz sanırım. Cahili çok bir ülke olduk, toplumsal ahlak, maneviyat vs. komple çöküyoruz.

Sonsuzluk için sıradan sayıların 0'dan farkı olmaz ama sıradan sayıların hepsi sonsuzu oluşturur, tıpkı kütlesi olmayan parçacıkların birleşip kütlesi olması gibi, sonsuz olmayan hiçbir şey gerçek değildir.

HÜLYA ÇAKICI