İnsan olmak eğitimle başlar...

Böcekler olmasaydı 50 yıl içinde yaşam sona ererdi. İnsan olmasaydı yaşam ve dünya kendini yenilerdi.

Yaşıtlarından farklı gelişim gösteren çocuklar dışlanmaya çalışılıyor her fırsatta ve bu velilerle sınırlı değil maalesef. Halbuki bu çocuklar diğer çocuklara o kadar güzel değerler katıyor ki. Çocuklar dışlamıyor, yetişkinler yapıyor bu dışlamayı. Empati, farklılığa saygı, anlayış gibi değerleri önce yetişkinlere kazandırmaya çalışıyor çocuklar. İnsan olmak eğitimden başlar. Yardım severliğimizi, insanlığımızı, güvenilirliğimizi yani iyi olan her şeyimizi kaybettik. Bir kasvet ve bir karanlık var. Doğuştan sağlıklı olabilir çocuklarımız ancak Allah göstermesin ateşli bir hastalık, trafik kazası herhangi bir şeyden dolayı da daha sonra engelli olabilirler. Gerçekten garip bir millet olduk. Tamam çocuğum sağlıklı diye mutlu olabilirim ama hayat bu insanın başına her şey gelebilir. 

Herkes haysiyette ve onurda eşittir. Aynı dışlanma bir yetişkine yapılmış olsa ne hisseder. İşte bütün mesele yetişkinlerin kendi çapında yaptıkları, bu kar-zarar muhasebesindendir. Çocuklar sadece sevilmeyi ve saygı duyulmayı hak ediyor. En az büyük insanlar kadar... 

Her şeyine özendiğimiz ama gerçekten örnek almamız gereken oluşumlarına dikkat bile etmediğimiz Avrupa'da aileler çocuklarına şiddet gösterirse, devlet çocukları aileden alır. Okullar da çocuklar aile hakkında yakındığı anda rapor tutulup sosyal kuruma gönderilir. Düzenli ev ziyaretleri yapılır, aile sorunlarına destek vermek için. İşte özenilmesi gereken taraf bu. Çocuğuna saygıyı, sevgiyi, hoşgörüyü, büyüğüne, küçüğüne kıymet bilmeyi öğretmezsen mutsuz, suratsız, nankör negatif bir toplum yetişir ki artık böyle insanları görmekte zor değil, güler yüzlü saygılı, kültürlü, aklı başında, empati yönü gelişmiş insan görmek zor artık.

Geleceğini düşünmeyen bir ulus çocuklarını hiç düşünmez çünkü hedef meçhuldür.

HÜLYA ÇAKICI