Az insan çok huzur

Çok geç öğrendim ama öğrendim. Belli bir süreden sonra çekilmiyor, hayatı cehenneme çevirmekte üstlerine yok. Eskiden arada sinirlenip bağırırdım. Şimdi birine bağıracak kadar emek bile vermiyorum. Topuğumun üzerinde dönüp uzaklaşıyorum. Kafam kaldırmıyor.

İkiyüzlü, yalancı, çıkarcı insanları fark ettiğiniz an hayatınızdan çıkarın, ben bunu çok geç anladım. Çabuk gözden çıkarıyor gibi gözüksemde gözden çıkarmamak için verdiğim çabayı bir ben bilirim. Önce sabrediyorum, uyarıyorum, bekliyorum, görmezden geliyorum ve yine bekliyorum sonrasında ise tamamen siliyorum. Yanımda olmak isteyene işte ben, yanımda olmayana da yol orada.

Özü, sözü bir olmayanlar silinmeli. Eskiden yapamazdım, kıyamazdım. Artık tahammül kalmadı. Şimdi umrumda bile olmuyor. Hayat bencil, menfaati için sizi satabilecek yavşakları temizleyince daha güzel oluyor. Çabalamayın, yormayın kendinizi.

Gidilecek bütün yolları giderim ama ortak yolun sonuna geldimse sabrım bitmiş demektir. Beni huzursuz eden nedir diye bir bakarım, elime batan dikense çıkarır atarım, insansa silerim. Beyni rahatsız eden şeylerden uzak durmak en iyisi.

Vazgeçilmeyen kimse yok hayatta ayrılık yoksa da ölüm var. Olumsuz düşünen insan yorar. Uzak durmak iyidir.

Herhangi bir davranış sergileyecek kadar hayatımda tutmam. Mecbursam da görmezden gelir yok sayarım.

Hayatı yaşayacaksan kendin için yaşayacaksın bir başkası için değil. Toplum olarak bunu yaparsam elalem ne der algısı var. Hayattan belli dersleri aldıktan sonra atıyorsunuz üstünüzden o algıyı.

Vazgeçen artık kendi değerini anlamıştır. Güçlü kalmak istersen zayıf olmaktan vazgeç önce kendine güven, sonu ne olursa olsun kararlı ol. Vazgeçmek bizim korkak olduğumuz anlamına gelmez. Sadece savaş verdiğimiz şeyin buna değmeyeceği anlamına gelir.

Her insan özeldir, her insanın diğerinde olmayan bir özelleği vardır. Hiç beklenti olmadan o şekilde kabul etmek gerekiyor.

Kişinin üzülecek, huzursuz olacak bir şey olmadığını anladığında bakış açısı değişir. Tekamül yolunda üzülüp kırılıyorsanız orada bir eksik var demektir.

Dönüp bakınca neler kazandığımı bilmiyorum da çok ödün verdim kendimden onu biliyorum.

İnsan en çok kendinden yorulurmuş. Bütün olanlardan daha doğrusu olmayanlardan, oluyor gibi olanlardan, ufacık şeylerden umutlanmaktan. İnsan kendisini sevmeyle işe başlamalı. Zaman telafisi olmayan, geri gelmeyen bir değer.

HÜLYA ÇAKICI