Kendin Olmanın Dayanılmaz Gücü

Bütün aptallar övgüye hasret yaşarlar.

Hayatın amacı ve senaryosu belli mi? Bir tiyatroyu maskelerle oynamak mı, yoksa yeni bir oyun kurup oynamak mı?

Hayat maskelerle oynayacak kadar uzun değil, o yüzden kendin olup yeni bir oyun kurmak en güzeli.

Hayatın ne amacı, ne senaryosu belli, ne bir oyuna maske ile dahil olmak, ne de oyunuma herkesi dahil etmek istemem. Kurallarını kendinin koyduğu ve yanında gerçekten mutlu olduğun insanlarla birlikte yaşayabilmek hayatının senaryosu olmalı. Bunu başarabilmek zor olsada sonuç zorluklara değecek kadar güzel yaşanmış bir hayat olur.

Oyunu kurabilen liderdir, eğer kurulu bir oyun varsa bazen maskeleri takıp oyunu ele geçirmek gerekebilir. Gerektiğinde güzel bir hareket güzel bin sözden daha iyi olabilir.

Hayatın kendisi oyun. Önemli olan oyunu görüp keyif alarak oynamak. Kendine özgü yeni bir oyun kurmak. Hayat çok renkli, farklı ve değişken, her an farklı yaşanabilir.

Kimin kimi cezalandırdığı ya da ödüllendirdiği belli olmayan oyunun ruhuna aykırı bir durumda bulunmak ya da bulunmamak. Ne sobelenmek ne de sobelemek. Aslında senaryo belli, dahası gerçek oyun kurucuları da belli. İnsanlar maskeli zaten, yeni bir oyun kurup maskesiz insanlarla yola devam etmek isterdim.

Önce oyunu kuralına göre oynayalım. Hayat çok güzel ama seyirci koltuğundan izlemek için kısa, o yüzden bizlerde rolleri paylaşıp oyun ve ömür hakkında planımızı yapalım yoksa az kaldı, film bitiyor.

Kendi içimizde ve dünyamızda kurduğumuz tiyatronun oyuncularıyız. Kimi zaman maskelerle oyunda olur, kimi zamanda dıştan seyircileri oynarız. Kimi gerçekten oynar, kimi rolüne kendini kaptırarak layığıyla oynar, ta ki birileri düzeni bozana kadar. Ama ustaysak dıştan gelen seyircileri sadece seyirci olarak görür onlara oyunumuzun gücünü gösterebiliriz.

HÜLYA ÇAKICI