Zaman

Hayat deyip geçiyoruz ve sonra bir gün... Zaman yok, beklenti çok, bütün sıkıntı beklentilerde.

Hayatı yaşayan insanlar, hayatı seyreden insanlardan daha çok yorulup, daha çok incinebilirler belki ama yaşamışlardır hiç değilse.

Hayatın her şamarı yaptığın hataları en aza indirir. Zamanda, insanlar da o kadar değişkenler ki, her an şaşırtabiliyorlar. Zaman en iyi ilaç diyorlar ama tüm yaralar da zamanda açılıyor.

Bugünün değerini anlamadan yarını bekleyen insanlar, dünün geçtiğini ve yarının belki de hiç gelmeyeceğini düşünemiyorlar. İyi bir emanetçi değildir zaman, zamana güvenmeyin. O, kimseye bıraktıklarını bulma garantisi vermez.

Hayata ha şimdi, ha sonra başlayayım derken bir bakıyorsun tükenmiş ömür. Avucumuzda son kullanma tarihi çoktan geçmiş bir yığın tecrübe kalıyor. Atsan atılmıyor, satsan satılmıyor. Gençlik bir kuştu tutmak istedim tutamadım. Yaşlılık bir yük atmak istedim atamadım misali. İnsanlar yaşamın ne kadar kısa ve anlamsız olduğunun farkında olabilseler ona göre de yaşarlar.

Güzelken, mutluyken zamanın durmasını isteyip içinden geçip gitmek istemezken, mutsuzluğumuzda geçip gitmeyen zamanlarımızın içinden çıkarması için, o anı donduran fotoğraf kareleri ve videolar biriktirmek akıllıca aslında.

Yaşam derslerimizi hepimiz kendimize özgü şekillerde alıyoruz. Yaşanması gereken yaşanır. Yaşanan doğru olandır. Olumlu olduğunu düşündüğümüz şeylerin olumsuzu barındırması gibi, olumsuz olduğunu düşündüğümüz şeyler de içinde olumlu ögeleri taşır.

İnsanı insan yapan değerleri ve doğrularıyla yaşamasıdır. Yargılamadan olana olduğu gibi izin vermek anın ve deneyimin tadını çıkarabilmek ayrı bir huzurdur.

HÜLYA ÇAKICI