Yurt Dışında Yaşamak

Gelişmiş ülkelerde gelir dağılımı daha dengelidir. Kişi başına düşen milli gelir yüksektir. Nüfusun büyük bir bölümü sanayi ve hizmet sektöründe istihdam edilir. Tarım sektöründe çalışanların oranı azdır. Nüfus artış hızı düşüktür. Sağlık ve eğitim hizmetleri gelişmiştir. Altyapı gelişmiştir. Tarımda modern yöntemler kullanılır. Araştırma geliştirme faaliyetlerine ayrılan kaynak yüksektir. Doğum ve ölüm oranları düşüktür. Kentsel nüfus fazladır. Nitelikli iş gücü fazladır. Okur yazarlık oranı yüksektir. Teknolojik imkanlar fazladır. Toplumun geneli çekirdek ailelerden oluşur.

Maddi ve soysal kıyaslama yapılamaz, çünkü Türk ekonomisi gün geçtikçe daha da aşağıya gidiyor. Ama en zoru nedir diye sorarsanız, gittiğiniz ülkenin lisansını (dilini) bilmiyorsanız 3-0 geriden başlarsınız, ilk hedef dil olmalı. Sonra adaptasyon var, eski hayata özlem var. Para da bir yere kadar, en zor mücadele kendini geliştirememek olur.

O ülkenin yurttaşını arkadaş edinmek isterseniz, çıkarı olanları ayrı tutuyorum, Türkiye’de Suriyeli, Afgan, Iraklı arkadaş ediniyor muyuz? Ediniyoruz ama kültürel durumuna, bize uyumluluğuna bağlı olarak. Türkiye'ye gelen standart mülteci statüsünde, düzeyinde, kültüründe, vizyonunda bir yetişmişlikle yurt dışına çıkarsan oradada o muameleyi görürsün. Kimse sana yada bana yurt dışında sırf Türk olduğun için ıyy diye bakmıyor. Yaptıklarına, yaşam şekline, genel kültürüne bakıp puanlıyorlar. Yaşam tarzı, biçimi, dünyaya bakış, genel kültür dediğimiz kabiliyetler farklı zaten. Büyük çoğunluk uyum gösteremiyor, göstermek zorunda da değil. Her insan kendi hayatını yaşıyor, yaşamalı da. Eğilmeden, bükülmeden.

Yurt dışında yaşamak için gidenler kendi insanlarından uzak dursunlar. Bu ülke insanının en büyük özelliği kadın erkek hiç fark etmez kıskançlıktır. Başarılı olan birini gördüklerinde zorlarına gider, kendi yapamadıkları başkalarının yapmasından nefret ederler. O yüzden bizim ülkemizde hiçbir başarı cezasız kalmaz. Madem ülkeden gidiyorsun gittiğin yerde ülke insanından kaç bari.

Yurt dışında yaşayıp şikayet edenler, biz nasıl gelebiliriz oralara dediğimizde vatanımız gibisi yok diyorlar, haklılar orda mis gibi yaşayıp bizlere güzel akıl verip köle gibi yaşayın diyorlar ve hem güzel yaşayıp hemde iki üç aylık maaşlarıyla altlarına BMW alabiliyorlar, bizde bizi kıskanıyorlar.

Yurt dışına çıktıktan sonra sosyal çevrem olur mu, orada insanlar beni kabul eder mi, sever mi? Yıkıkları yurt dışına çıkmasın. Böyle bir sevgi kaygısı, sosyalleşme fukaralığın varsa burada kal. Çünkü emin ol o yıkıklıkla oradada sevgi fukarası olarak mutsuz kalacaksın ama burada biraz para verdin mi kralsın deyip seni mutlu etmeye devam edecek çok kişi var.

Gittiğiniz yerde yabancı arkadaşlar edinmeye çalışın, Türklerden bir süre uzak durun. Adapte olmaya çalışın. Başkalarına bağımlı, kendini ifade edemeyen, sosyal ilişkileri olmayan biri gibi ezik bir hayat sürmek istemiyorsanız mutlaka gittiğiniz ülkenin dilini öğrenin. İlk ve en önemli hedef dil olmalı ama Türklerin hepsinden de uzak durmayın, ülkedeki sorunlarla başa çıkabilmek için yol gösterici olarak bilgili Türk dostlar edinin, varsa Türk dernekleri ve kurumları ile mutlaka irtibatta olun, yabancılar yani gittiğiniz ülkenin halkı dışardan gelen biriyle aynı tecrübelere sahip değildir, yardımcı olmazlar ve olamazlar da. Bu ülkelerin insanlarıyla zaten dostluk kurma şansınız çok zayıf, birbirleriyle bile zor dostluk kuruyorlar, genelde sosyal değiller.

HÜLYA ÇAKICI