Yalnızlığa Yolculuk!

Yalnızlığın birden çok yüzü var herkese aynı değil. Bazılarına huzur, bazılarına azap verir. Daima güçlü olmak zorunda kalırsınız. Yalnızlığı tercih eden insanların her zaman güçlü ve başının dik olması gerekir. İnsanları anlayan insanlar genelde yalnız kalırlar, bu bir yandan üzücü, bir yandan da neşenin sembolüdür.

Yalnızlık tek başına zaman geçirmek değil, gidecek, konuşacak, paylaşacak, sevecek kimsenin olmamasıdır. Derin bir kuyudur, karanlık ve ıssız. Eğer kişinin kendi tercihi ise sükunet ve huzur, değilse karamsarlık ve mutsuzluktur. Kalabalıklar içinde ruhlarını ucuza satanlar çoktur. Yalnızlık bilinçlenmektir bir şekilde, kişiye kim olduğunu, ne olması gerektiğini öğretir.

Huzur, özgürlük, dengin olmayan insanlardan uzak bir hayat, alıştığın hayat, vazgeçemediğin alışkanlıklar yalnızlık bazı anlamlarda güzeldir bazen kendimize bile fazla gelirken. Dert yok, tasa yok, yanlış anlaşılma derdi yok, yalnız olmak kendin olmaktır ama herkes bunu başaramaz, bu yüzden birden çok maskemiz var hayata karşı.

Yalnız olmak maskelerinle baş başa kalmak asıl yüzüm hangisi acaba diye düşünmektir. Kendimizle mi yalnızız, kendimizsiz mi yalnız, ara sıra insanın kendisi de terk ediyor kendisini en kötü yalnızlık bu.

Yalnızlık bazen sorunlarınla baş başa kalmak, müzik dinlemek, kitap okumak veya bir anda ağlamak yada mutlu olmak, kimseyi duymamak, aldırış etmemek, karışanının olmaması, istediğini rahatça yapabiliyor olmak ve mutluluğa bir adım önde başlamak.

Arada yalnız kalmak iyidir kendinizi keşfedersiniz. Kalabalık seni senden alır, zamanla bir bakarsın herkesleşmişsin oysa yalnızlık keşfedilmemiş bir dünyanın kapısı gibidir. Ve yalnızlık kendini merak ederek neler öğreneceğindir bu yolculukta.

HÜLYA ÇAKICI