Gerçek Yaşama Uyanmak

Genç adamla yaşlı adam bekleme odasında rahat bir koltukta oturuyorlarmış. Yaşlı adamın gözleri kapalı ve zaman zaman gülümsüyor. Ve bazen elleri ile de bir takım hareketler yapıyor, yüzü de sanki bir şeyleri kendisinden uzak tutmaya çalışıyor gibi oluyormuş. Genç adam onu merakla izledikten sonra, bu çirkin odada sizi gülümseten şey nedir? Yaşlı adam, kendime hikayeler anlatıyorum ve onların bazıları beni güldürüyor. Genç adam, yüzünüzün ve ellerinizin bir şeyi kendinizden uzaklaştırmak ister gibi hareketler yapmasına ne neden oluyor? Yaşlı adam gülümseyerek, onlar pek çok kez duyduğum hikayeler de ondan. Genç adam, ne diyebilirim, kendinizi hikayeler ile teselli ediyorsunuz. Yaşlı adam, bir gün bütün hayatın insanın kendisini hikayeler ile teselli etmesinden başka bir şey olmadığını anlayacaksın.

Bizim hayat diye bildiğimiz şey bir hikayeden başka bir şey değil. Ve insanın kendisini hikayeler ile teselli etmesi de bizim hayatımız. Bizim hayattan anladığımız şey bir rüyadır. Orada olanın gerçekte olmadığını, sadece oradaymış gibi göründüğünü ellerimizin boş olduğunu anladığımız zaman, yani uyandığımız andır. Yaşamdan gerçek yaşama uyanmak. Hayatımız hakkında son sözü söyleyebilme lüksümüz olmalı. Ne zamana, ne de başkalarının keyfine bırakmadan.

Umut günümüzün dünden daha güzel olacağına inanmanın adıdır. Huzuru bulduğun her yer senin yerindir. Yürekte ve sevdiklerinin yüreğindedir. Yeter ki içinde olsun huzurun. Işık bir tek karanlığa saygı duymaz, karanlık ise hiçbir şeye. Mutluluk ve huzurumuz varsa kişiler ve olaylar gelir, gider ama neşe sürekli olarak kalır. Öğrendikçe dertlere gülmeyi insan, gülümsemesi hiç bitmiyor inan. Tecrübeyle insan hiç bir şeye şaşırmıyor. Biraz geriden izlemekte fayda var sanki olayları. İnsanları çözmeye ve zayıflıklarını görmeye başlarsın. Sonraki yaşanacakları da tahmin edersin. Mümkün olduğu kadar samimi, güçlü, kişilikli insanlarla bir arada olmak yansıma da yapacaktır.

HÜLYA ÇAKICI