HÜLYACA YORUMLAR

Son yılların modası en mutlu benim konsepti. Ev, araba, para, pul, güzellik, karizma birçok insanda var ama bu insanların çoğu gösterişten uzak duruyor. Sosyal medya insanların hayatına bomba gibi düştü. Huzurlu ve mutlu olsalar bu kadar gözümüze gözümüze sokmazlardı gibi geliyor. Neyin çabası bu? Neden sürekli bir ispat arayışı var? Sanal eşittir hayal alemi. Sanırım kendi içlerindeki çıkmazın bir resmi bu durum. Eskiden aile mahremiyeti diye bir durum vardı. Karı koca aile içi durumlarının bilinmesini istemezler, duruma göre mutlu imajı verirledi. Şimdi yalan yanlış her şey paylaşılıyor, gerçekleri ise yakınları zaten biliyor. Diğer bir açıdan bakacak olursak; sanal ortam ve sosyal medyada olmasa insanlar yaşamak isteyip de yaşayamadıklarını, tatmin olmamış olamamış duygularını nasıl tatmin edecekler. Kendi dünyalarında, kendi hesaplarında insanlar mutlu olsunlar kime ne? Başkalarının yaşadıklarından, yaptıklarından etkilenip kendimize zarar veriyorsak bizim içimizde de tat

Felsefe fikrimce doğumla ölüm arasındaki süreci anlamlandırmaktır. Din kavramı açıklamak yerine kabulleri içerir, yoruma ve akla açık değildir. Felsefenin anlam aradığını düşünmüyorum. Neden dünyada olduğumuz konusunu din işliyor. Felsefe seküler bir din değildir. Dinlere karşı olmak değil onları analiz ve izah etmeyi dert eder. Din gibi aşırı politize olması amacını saptırır. Karl Jaspers, "Felsefe yolda olmaktır" demiştir. Doğru ve yanlışlara ulaşmanın adımlarıdır. Yani felsefede ulaşılacak kesin doğru yoktur, bir yere varılmaz hep yoldayızdır. Bilimsel bilgiden farkı da budur. Felsefe hayata soru sormak, sorgulamak, kavramlar üzerinde kafa yormaktır. Alanı sınırsızdır. Birçok bilim felsefeden kaynaklanmıştır. Felsefenin kelime anlamı bilgelik sevgisidir. Felsefe pratik bir yarar gözetmeden bilginin peşinde koşar. O nedenle insanlığın en soylu uğraşıdır. Felsefede kesin doğru yoktur, tutarlılık önemlidir. Büyük filozofları büyük yapan farklı kavramları ele alırken

Sahip oldukların zamanla sana sahip olur. Dünün sevinçleri bugünün matem kaynağı olabilir. Kimde bir güç varsa bilmelidir ki o güç gelip geçicidir, önemli olan ömrün boyunca bıraktığın izlerdir. Cüssesine bakılmaksızın bir insanın taşıyabileceği en ağır yüktür düşünebilmek. Düşünselliğe başladıktan sonra bazen düşüneyim diyebilme durumu tamamen ortadan kalkar. Karşılaşılan ve akıldan geçirilen her şey düşünmeyi başlatabilir ve düşünebilmek zamanla süreklilik haline gelir. Çıkar mantığı kültürleri ile yetişen toplumlar öğrenme ve anlatma yeteneklerini kullanmaktan uzaktırlar. İnsanlar öncelikle çıkar mantığı gibi zehirli bir yapıdan arınmalı daha sonra öğrenmenin ve anlatmanın güzelliklerinden faydalanmalıdır. Bunun içinde yaşamın her alanını denge ile sorgulamak ve denge ile yaşamak gerekir. Zorlukların içerisindeki avantajları görmek sorun değil aksine teknik olarak zorlukların üstesinden gelmek için uğraştığımız her düşünce zihin gelişimini sağlamaya yardımcı olur ama bu ge

Hayat zaten maskeli bir balo değil mi? Sosyal varlıklarız, toplumda yer edinme ihtiyacı duyarız ama toplumda yer edinmek için maske kullanmak ne derece doğru? İnsanlar kendi içini ve gizini gizlemek için genellikle maske kullanırlar. Kimi kendini belli eder beyaz, kimi gizler siyahtır. Kişi kendi ayıbından utanmaz, bir başkasının onun ayıbını bilme ihtimalinden utanır ve maskelenir, sonuç maske gerçeği gizlemek içindir. Öz güveni olmayan kişi kendini saklar, mutlaka bir açığı vardır, korkusu vardır. Sevilmemekten ve güçsüz görünmekten korkar, oysa güçsüzlük ayıp değildir takılan maske ayıptır. Zamanla maske yorar insanı, güçlü yerine zayıf gösterir. İnanç, iş, meslek, eğitim, politika, din, taraftarlık bir maske olabilir. Yaşanılan toplumunun, popüler kültürün ve genel kabul gören insan davranışlarının etkisiyle girilen çeşitli şekiller maskelerdir. Her insanda belli bir miktar maskeyle gezme hali mevcuttur. Asıl olan toplumunun etkisiyle takınılan maskeyle, iki yüzlülük dediğimi

Alt yapımız sağlam değil, yerleşik gelenek ve göreneklerin aile yapıları üzerinde etkisi büyük. Milattan önce Sokrates 'Sormadan sorgulanmadan yaşanan hayat yaşam değildir.' demiş. Günümüzde bile hala insanoğlu birçok şeyin farkında değil. Çeşitli nedenlerle sınır ihlallerine izin veriyor, bir şekilde farkına vardığımızda değişime çabalarken yılların verdiği alışkanlıkların yanlış olduğunu anlasakta yine bir süre suçluluk duygusunu taşıyoruz. Değişim çevre tarafından da kolayca kabul görmüyor. Hatta o halimizle takdir görmüşüz gibi sen eskiden böyle değildin gibi serzenişlerle karşılaşıyoruz. Yine de yanlışın neresinden dönülürse kardır. Yola çıkmaktan korkmamak gerekiyor. Doğrular yanlışlar sayesinde, yanlışlar ise doğrular sayesinde anlam bulur. Her farklı fikir bir zenginliktir ve bizler bu farklılıklar sayesinde doğruyu bulabiliriz. Doğru tek değildir birçok fikirde gerçekten bir pay bulunabilir. Yani farklılıklar bizim gerçek zenginliğimizdir. Her şeyin aynı olması

Bütün dinlerde Allah aklı kullanmayı emrettiği halde, ruhban sınıfının dini saptırıp tekeline aldıktan sonra paralel bir dini anlayışı ortaya koyduklarını gösteren açık deliller panoraması günümüzde hala devam ediyor. Kuran akla hitap edip düşünmeyi, okumayı okurken akletmeyi teklif ediyor ama bizler ısrarla düşünmüyoruz. Haktan, hukuktan yana olanlar ile adil ve adaletli düzenden yana olanlar yıllarca işkencelere maruz kalıp zindanlarda fişlendiler. Gerektiğinde ülkesinin özgürlük ve bağımsızlığı için idam sehpalarında canlarını verdiler. Tam tersi olanlar ise her şeyi kendi çıkarlarına göre kullandılar. Zeki ve akıllı insanın en büyük hatası empati yapamaması. Çıkar ve menfaat uğruna her şeyi yapıyor insanoğlu. Makam, zeka, akıl, yetenek ne olursa olsun çıkarcı olan çoğunluk istediğine ulaşıyor. Toplumlar kendilerinden olmayanları her zaman dışlayıp kendi içlerinde boğmuşlardır. Ama kişiler belli bir noktaya kadar direnirlerse toplum kişiyi ve fikri özümser. Daha az zeki ol

Hayatın tadı kalmadı değil de, bizim hayattan tat alma felsefemiz değişti. İnsanlar hiçbir şeyden tatmin olmuyor. Hayata bakış açıları değişti her şey maddiyat ve menfaat üzerine döndü, bunlarda karşılanmayınca insanlar mutsuzlaştı. İnsanlığın damak zevki değişti. Para tüm ilişkileri bitirdi ve başlattı, aile içine sızıp herkesi birbirine düşman etti. Mutlu hayat insanın kendisine yakışanı giymesi gibidir. Ama biz kendimize yakışanı değil de başkalarının telkin ettiği ya da sahip olduğu kıyafetleri giymeye çalıştığımız için hayatın tadı kalmadı, başkalarının zevkine göre yaşar olduk. İsteklerimiz aşırılaştı, doyumsuzlaştık, küçük şeyler bizi mutlu etmiyor artık istediğini elde etmek daha kolaylaştı, isteklerimize çok çabuk kavuştuğumuz içinde bir nevi hayatın anlamı kalmadı, çabalayıp savaşmayı bıraktık. İnsanların bir kısmı teknolojinin de ilerlemesiyle robotlaştı, bir kısmı da aptallaştı. Sosyal platformlarda sıkça görüyoruz. Dolayısıyla her yerde boş ve sıkıcı muhabbetler