HÜLYACA YORUMLAR

İnsan insanı yorar. Az ve öz iyidir her zaman. Benden hoşlanmayan insanların bana karşı hasetleri, mutsuz hayatları ve kararmış yürekleri olduğu için beni sevmezler. Bu hayat kuralıdır. İyi insanların arkasında düşmanı çok olur. Çünkü kişilikler oturmuş, egolardan, çekincelerden, hayal kırıklıklarından arınmış, sindirmiş, özümsemiş yola devam edebilecek güçte olurlar. Boş işlere kafa yormak ise zaman kaybıdır onlar için. Güzel ruhluları kötü ruhlular sevemez, zıt kutuplar birbirini iterler ister istemez böyle sonuçların doğması da doğaldır. Sizin sahip olduğunuz erdemlerin karşı taraf kendisinde olmadığını anladığı andan itibaren rahatsızlık duyar ve tavırları beden diline bazen şeytanca yansır. Kötülerin beni sevmesine de gerek yok, rahatsız olsunlar. İnsan kendisi dışında her şeye yetişmeye çalışan bir canlıdır. Kendisini mutlu etmeyi, kendisine değer vermeyi unutur her zaman. Hayat etrafında olan biten her şeyi takip etmenizi gerektiren bir şey değil. Onu yaşamalısınız. Yılları yaşa

İnsanlar karakterlerini belirlemeye kendilerini kandırmakla başlarlar ve bu başkalarını kandırmakla da devam eder. Bunu günümüzde meslek haline getirenler var. Şimdiki zaman da garip değil aslında. Unutmamalı arkamızdan konuşan yüzsüzleri zamanında dost edinen de bizleriz. Kendisine bile yalan söylemek ve onun doğruluğuna inanmak. Birisini tanımak için insanlar hakkında nasıl konuştuğuna bakın, bu kendisinin tanımıdır çünkü. Hırs ve ego olmadan elde edilmiş bir zaferi dünya tarihi henüz yazmadı. Egomuzu ve hırslarımızı iyi tanımak lazım. Sorun hırs ve ego da değil, bu duyguların sınırlarını belirlemek ve denge de tutamamakta. Bu iki duygu olmasaydı insan nesli yok olurdu. Zafer kazanmanın verdiği haz ve hissedilenler hiç bir zaman unutulmaz. Büyük yenilgilerin unutulmadığı gibi. Bunu yaşamın her alanında görmek mümkün. Önemli olan kazandığımızın neye hizmet ettiği. Örneğin Bilim adamının zaferi, yeni bir keşiftir. Sanatçının sanatının takdir görmesi diğerlerine göre fark yaratmasıdır.

Huzuru kendinde bulan kadar şanslısı yok. Ya kendindeki huzursuzlukla cebelleşenler... İçinde hangi duyguyu beslersen o duygu hakim olur yaşantına. Bir tercih, bir karardır mutlu olmak, istersen anlarda küçücük şeylerle bile mutlu olursun. Mutlu insanı nasıl hemen tanırsın dediler, çünkü onun başkasının hayatıyla işi olmaz dedim. Verdiğiniz mücadelede, verdiğiniz kararlar beklentilerinizi karşılıyorsa mutlu olursunuz. Hayatın güzelliklerini görmek ve yaşamakta bir maharettir. Yaşamak, nefes almak, beslenmek hayatın içinde olmak değil, hayatı içine almaktır. Belki de mutluluğu kovalarken onlarca mutluluğun üzerine basıp çiğnediğimizin farkında bile değiliz. Ya körüz, ya da uzakta ararken en yakınımızdaki mutluluğu görmüyor, görmek istemiyoruz. Benim hayatım, benim kararım diyecek, istemeyene yol vereceksin. Seni sen yapan kendi havandır. Yaşadığımız hayat bize verildiyse ona sahip çıkmalıyız. Başkalarının sahip çıkmasına izin vermemeliyiz. Hayat rengarenk bir düşten ibaret. Düşlerine sa

İyiler mi daha cesur, kötüler mi? Bu zamanda iyi olmak zaten yeterince cesur bir hareket. İyi insanlarında, ahlaklı insanlarında nesli tükeniyor. Cesur olanlar iyi olanlardır, kötü olmak korkakların işidir. Kötüler bencil, yüzsüz, cahil, merhametsiz oldukları için yol yordam bilmezler, cesur değil hadsizdirler, iyiler ise korkak değil edepli oldukları için sabırlı, ölçülü, güzel ahlaklı olurlar. İyiler cesur oluşunu içinde besler yeri ve zamanı gelince aslan olur makamını korur, özeldirler. Piyasada dolanmazlar. Kötüler her türlü şerefsizliği yaptığı için onların seviyesine inmezler. Kötüler kazanmak için her yolu mübah görüp kullanırlar. İyilerde merhamet, ahlak, sevgi, saygı düşünceleri kimliklerini gösterir bu yüzden düşünerek hareket ederler. İyiler cesur oldukları için iyi olmaktan vazgeçmezler, korkaklar ise savunma mekanizması olarak kötülüğe yönelirler. Cesaretli davranmak her zaman doğru değildir, doğru olan her şeyi yerinde ve zamanında yapmaktır. İyiler arttıkça, kötüler aza

Mutlu olmayı önceden bilirken şimdi neden mutsuz hissediyoruz, eskisinden farklı bir şeyler mi yapıyoruz, beklentiler mi değişti, yoksa mutluluğun adı mı değişti? Sorun çağda değil, insanlar hızla değişiyor, kültür çatışması ve etkileşimi, ekonomik, sosyal ve çevresel etkiler daha yüzlerce olgular. Değişen sadece zaman, bence zaman saplantısından kurtulmak lazım, o zaman daha mutlu olacağımıza eminim. İnsanların kendi yarattığı kavramlara gereğinden büyük değer ve anlam yüklemesi, kendinde üstünlük vasfı saydığı soyutlamanın gerçekte varlığını riske atan ve kalitesini düşüren bir yeteneğe dönüşmesi. İnsan nadiren düşünen bir canlı, gerçekleşmesini kendisi dışında arayan, gerçeklemesi maddi olarak mümkün olmayan çelişkiler yumağıdır. Belirsizlikler insanı mutsuz ediyor, ne olacağını, başına neler geleceğini, ya da hangi acılarla sınanacağını kestiremiyor böyle olunca da endişeli bir ruh hali ona eşlik ediyor. Modern zamandaki en acı durum insanın her şeyi hızlıca tüketip başka alternati

Kibiri tavan yapmış bir insanın egosunun sponsoru şeytandır. Düşünme, sorgulama, araştırma yeteneğini kullanmayan bireyler her zaman dış etkilere açıktır. Bazı insanların ruhu çirkin, hasetlik, kıskançlık, bencillik içinde ne yapsanız değişmiyor. Aşağılık insanın statü ve itibarınızı kullanmasına izin vermemek en doğrusu. Artık bu tipleri görünce görmüyorum, konuşunca duymuyorum. Böylece elime, ayağıma dolaşamıyorlar. Duygusuz, sevgisiz, eğitimsiz, bencil yetiştirilmiş, her istediği sorgulanmadan önüne koyulmuş, egosu yüksek olan insanlarda gözyaşı pek bulunmaz, olanı da insanları kandırmak, duygu sömürüsü yapmak için sakladıkları timsah gözyaşlarıdır. İnsanı insan yapan güzel ahlaktır, gerisi sonradan gelir. Toplumların yozlaşmasının sebebi çoğu kez ahlak yoksunluğudur. Ne kadar medeniyet sahibi olursa olsun ahlak yoksa hiçbir şey önemli değildir. İnsanlar birbirlerinin karakterine, huyuna uyum sağlayamayabilirler. Kimsenin kimsenin hayatına karışmaya hakkı yok. Kin tutan zaten günü g

Kendisiyle barışıp kendi olmaktan çok uzakta kalabalık bir topluluğuz. Amaca giden yolda her şey mubahtır düşüncesiyle kendinden bile vazgeçmiş milyonlarca insan yaşıyor bu kara parçası üzerinde. Hem biçimsel hem düşünsel hem de davranışsal bir sahtelik alıp başını çoktan varmış varacağı yere. İnsan kendi olmaktan vazgeçip çoktan öylesine bir mahlukat olmuş ki, aklını da gönlünü de kiraya vermiş. Sistemde siyasetten sanata, edebiyattan müziğe en üst mevkiler tutulmuş. Sistem buna göre istediğini halka dayatıp kısır döngü oluşturuyor. Popülerizm ve yozlaşma özgün potansiyeli bu şekilde ortaya çıkarmıyor. Bu yüzden halklar değerli bir düşünürü de, sanatçıyı da, alimi de, ozanı da yaşarken değil de yüzyıllar sonra fark ediyor. Çünkü bu değerli insanlar yazarken, konuşurken insanoğlu her şeyi tüketmekle meşgul. Sistem onların yaşarken anlaşılmasını istemiyor. Bu insanlar anlaşılırsa tüm dünyada hâkim olan emperyalizme karşı uyanış çok çabuk olur. Bundan dolayı sistem halka yön verecek, mum