HÜLYACA YORUMLAR

İnsan kendisini tanıyorsa başkalarının nabza göre şerbet vermesiyle değişmez. Karakterli insan kendisinden emindir. Ego ve kompleksi aşmış bir bakış açısından soyutlanmış ruh halidir bu. Doğruya, yanlışa ihtiyacı olmaz. Yerinde bir övgü herkesin gururunu okşar fakat sürekli ve yersiz övgü beklemek kişilik bozukluğudur. Negatif ve haksız eleştiriyi kendinden emin olan kişi zaten önemsemez, yerin dibine batırılmak ise kimsenin kabul etmemesi gereken bir şeydir, doğru insan  olma ölçütü olamaz. Kimseden övgü beklememek kaliteli bir kişilik göstergesidir. Ama bir insanın gıyabında haksız yere konuşulup o kişinin itibar ve kişilik haklarına yapılan saygısızlığa susmak ve tepkisiz kalmak bu çirkinliği yapanların ekmeğine yağ sürmekten başka bir işe yaramaz. Kişi haklı olduğu bir davada asla geri durmamalıdır. Övülmekte istemem yerilmekte. Sabırlı ve mütevazi olup yolumda ilerlemek isterim sadece. Bu ülkede mütevazi olmak demek kaybetmek demektir. Çünkü insanlarımız birbirlerinin kuyusunu kaz

Kendi menfaatleri söz konusu olduğu zaman hiçbir ölçü tanımayan insanların arasında yaşıyoruz. Dünya menfaat dünyası onun için yürüyeceğin yeride, duracağın yeride çok iyi bilmen gerekiyor, firene basacağın yerde gaza basarsan olacakları tahmin edebilirsin. Durum böyle olunca bana bir adım gelene bende bir adım gidiyorum, artık eskide kaldı o on adım gitmeler. Bireysel düşünceler çoğaldı. Hepimiz kendi menfaatimizi düşünüyoruz. Aksi olmaz, olursada olmaz, önce can sonra canan misali. Artık evlilikler bile çıkar üzerine kurulu, bu yüzden kimse kimseyi yargılamamalı sonuçta hepimiz aynıyız. Hayat şartları buna mecbur ediyor. Artık birlikteliklerde bile çıkarlara göre hareket ediliyor, bu kadın içinde erkek içinde böyle. Hepimiz aynı şikayetlerde bulunuyoruz. Şikayet etmektense bunu böyle kabul edip varlığımızı başkalarının menfaatlerine düşürmemek için mücadele etmemiz gerekiyor. Bize hayatı dar eden şeyler sonsuz genişlikte gelir. Seçenek çok sizi üzeni sizde üzün veya uzaklaşın veya on

Herkesi kendim gibi sanmam. Kendime ettiğim haksızlıklar. Hayır diyememek. Gençliğimin kıymetini bilememek. Kelimeyi bile hak etmeyen insanlara cümleler kurmak. Değmeyecek kişilere harcadığım zaman. Vefasızlara vefa göstermek. Beş para etmez, kişiliksiz kişilere değer vermek. İnsan olmayanları insan yerine koymam. Yanlışları göre göre katlanmam. Kazık yedikçe ikinci şansı verdiğim insanlar. Cahilce aldığım sorumluluklar. Hiç kurnaz olmamak. Kararlarımı alırken cesur olmamam. Susmak, artık susmuyorum. Kendimden önce hep başkalarını düşünmem. Nankörlere değer verip katlanmak. İnsanlara güvenmek. Ödün vermek, aşırı merhametli olmak. Her önüme geleni insan sanıp aldanmak. Sevdiklerime haddinden fazla değer vermiş olmam. Saflığım ve herkese inanmam. Yıllardır sahte insanlara katlanmam. Açık sözlü olmam. Kendime çok geç kaldım istediklerime geç kavuştum. Geçen zamana yetişememek. Ben herkese yetebilirken kimsenin benim için bir şey yapmaması. Yanlış insanları yanlışlarıyla kabul etmek. Yanlı

Ego kontrolden çıkmışsa bireyin bireye yardımı pek kolay değil, hayat denen büyük öğretmen ona her şeyi öğretecektir. Narsistin ben demekten başka amacı yoktur. Uzun yıllar bir narsistle çalıştım. Tek amaçları büyüklük taslamak, haklı olmak, üstünlük sağlamak, etrafa hava atmaktır, gerçekte ise zavallı ve aciz insanlardır. İçlerindeki boşluğun görülmesine tahammülleri yoktur. Çok ciddi egosal çatlakları vardır. Öz güven şovu yaparlar. Hep ilgi, iltifat ve kompliman bekler, ezerek ezikliklerini gizlemek isterler. Sadece kendilerini sevip, kendilerine taparlar. Bu insanları kendileriyle başbaşa bırakarak en derin hiçliği yaşatmak lazım. Hiç kimse egosunu şişirsin, hava atsın diye bir başkasını çekmeye mecbur değildir. Narsistlere anlayabilecekleri dilden anlatmak gerek, kimse kendisini bulunmaz hint kumaşı sanmasın. Saygıyı hak etmez, sevgiden söz etmezler. Asla değişmezler değişir gibi görünür saman altından su yürütürler. Onların gerçek yüzünü anladığınızda ise sizden kötüsü yoktur. Na

Yeterince sabırdan sonra boş vermişlik geliyor. Her şeyi bilen cahillere anlatacak bir şeyin kalmadığından olsa gerek. Çabalarının karşılıksızlığı, gösterdiğin hassasiyetlerin karşındaki kişide yankı bulamaması, her defasında deneyip sonucun değişmeyeceğini anladığın anların artması, düşünmeyen insanlara kıymet verdiğini görmek, artık sabrın gereksizliğini anlamamızı sağlıyor. Her şeye sabır edilmez, ne için sabrettiğimizin farkında olmalıyız. Hak etmeyen insanlara değerinden fazlasını verince vazgeçilmez sanıyorlar kendilerini, oysa bizim onlara verdiğimiz değer kadarlar, gün gelir o değer de geri alınır. Herkesin bir sabrı var, o bardak taştıktan sonra ne sabır kalır, ne de hatır. Sabrede sabrede sabırda yoruluyor bir yerden sonra. Hayatta her şeyin sonu olduğu gibi sabrında sonu geliyor. Çok ciddiye almak ve önemsemenin son durağı olan sonuç alamamanın adı boş vermek oluyor. Hayatı akışına bırakmak, fazla beklenti içine girmemek gerekiyor. İnsanların düşüncelerine göre hayatına yön

Yalan atarsan attığın yalanın esiri olursun, doğruyu söylersen başın dik olur. Ne çok yalan dinledik. Biz utandık onların yalanını yüzlerine vurmaya, onlar utanmadılar gözümüzün içine bakıp yalan söylemeye. Bir araştırmaya göre insan beyni yalan söyledikçe utanma duygusunu da yitiriyormuş. Ve böylece şizofreniye ilk adımı da atmış oluyormuş, artık ne derse ona göre doğru o oluyormuş. Çevresinde insanlar kalmadığında ve acı gerçekle karşılaşınca bizim veremediğimiz cezayı kendi kendisine veriyormuş. Gözümüzün içine baka baka yalan söylüyorlar, biz gerçekleri bildiğimiz, yaşadığımız, gördüğümüz halde. Bu ustalık değil de başka bir şey. Kandırdığını sananlar ancak kendilerini kandırırlar. Bana söyleyeceğin yalana önce kendin inan ki, benimde inanmam kolay olsun. Yalan söyleyenler kendilerini kurnaz zannederler, oysa bir söyledikleri diğerini tutmadığından ve cehaletlerinden mantığını kullanamadıkları için gerçekler er ya da geç gün yüzüne çıkar. Ve yalancılar zavallı durumuna düşerler. Ya

Herkesi kendim gibi sanıyorum. Ve hep yanılıyorum. Herkes bir parça samimiyetsiz ve samimi niyetsizdir. Artık kimsenin samimiyetine inanmıyorum. Düşte gör ya da kuyruğuna basta gör samimi dediklerimizin samimiyetini. Sezgi gücü işte, samimi bildiğimi test ettim sadece öyle görünüyormuş. Artık samimiyet ölmüş, dostluk ise süresiz izinde. Dost dediklerinizi gerçekten tanımak istiyorsanız bakışlarını takip edin. Yüzünüze güler, yapmacık sevgi gösterisi yapar. Siz arkanızı döndüğünüz an sinsi sinsi güler, ağzı burnu bir tarafa kayar, gözü sürekli üzerinizdedir, göz göze geldiğinizde canım cicimler, izleyin ve görün. Çok düştüm bu menfaat tuzağına. Bazı insanlar bütün kainatın kendileri için var olduğunu zannedecek kadar benciller. Düşünceli olması için öncelikle düşünür olması gerekir. Zaten olsalardı önceden önlemini alır ona göre davranırlardı. Düşünceli olmak empati gerektirir. Bencillik, naziklik ve inceliği bitirir. Yola kaldıysa halden anlayan insanlarla devam etmek gerekir. İnsan il