Her devir kendini yaşar ve son bulur.

Her devir kendini yaşar ve son bulur. Bu Osmanlı içinde böyleydi yaşandı ve bitti. Şimdiki devirde kendini yaşıyor ve bir gün son bulacak, başka bir devire geçilecek, dünya döndükçe bu böyle devam edecek, öyle olmasaydı hala taş devrini yaşıyor olurduk, dünyadaki değişimleri yaşayarak, görerek devam edeceğiz hayata.

Temel insani haklar mücadelesinde başarısız oluşumuz. Hatta özgür düşüncenin temellerden olduğunu bile kanıtlamak gerekiyor. O nedenle hala gelişmişliği bilmiyoruz. Ortalama zekamızın tüm gelişmiş uluslardan düşük oluşuna eğitim konusundaki yetersizliğimiz de eklenince anlamak zor değil ülkenin halini. Farklılıklar güzeldir ve ancak sevgi ve eğitimle öğretilebilir. Sayıca az olsa da iyi insanın etki alanı kötüden fazladır'a inanmak istiyorum.

Her toplum özlem duyduğu, değer verdiği ve eksikliğini hissettiği bazı sembolleri isimlere de yansıtır. Örneğin; bizim toplumumuz da şu isimler göze çarpar; Adalet, barış, özgür, hayal, umut, derya, deniz, sevgi. Yakında ise; Demokrasi, hukuk, medeniyet, eşitlik, insaniyet gibi isimler görürseniz hiç şaşırmayın.

İnsan bilgi de ve ilim de derinleştikçe bazı şeyleri körü körüne savunmayı bırakır, değişimlere daha açık hale gelir, anlar yada sezer ki sonsuz gizem olan evren de hiçbir şey yada hiçbir fikir nihai gerçek değildir, sadece rölatiftir. Evren denilen gizem de son durak da yoktur, sürekli gelişimi içeren serüven dolu sonsuz bir yolculuk vardır. İnsan bilgi de derinleştikçe evrenin gizemi karşısında öyle mütevazı bir konuma gelir ki, çeşitli filozofların belirttiği gibi "tek bildiğim hiçbir şey bilmediğimdir" noktasında durur...

Özgürlük gerçekten harika, bir kere kaçtı mı, bir daha geri gelmeyeceği de doğru. Hayat yaşamak için var, gerilmek için değil. Dünyanın bazı yerlerinde insanlar yiyecek ekmek bulamıyor, başını sokacak eve sahip değil, açlıktan ölenler, savaşın içindeki insanlar, acı ve keder. Diğer yandan elindeki ile asla yetinmeyi bilmeyen hep daha fazlasını isteyen insanlar da yaşıyor. Eskilerin bir lafı vardır, baktın olmuyor at ipini üstüne gitsin, her son yeni bir başlangıca zemin hazırlar.

Yürüyüp geçeceksin, hep yürüyüp geçeceksin. Ben öyle yaptım. Hep yürüdüm. Herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. Sen yürüyüp gideceksin. Anlayan anlayacak, anlamayan anlamayacak, dünyanın hepsine yetişemezsin ki! 

HÜLYA ÇAKICI