Hayatta milyonlarca gri var!

Kalmak zorunda olduğu yer gurbetidir insanın, gitmek isteyip de gidemediği yer sılası. Bazen de hem sılasından hem gurbetinden sıkılır işte en kötüsü odur. Kendi değerlerinden herhangi bir insan uğruna vazgeçtiysen, o insana dönüp iyice bak, artık ya her şeyindir yada hiçbir şeyin. Garantisi olmayan bir mutluluk için, hayatınızda kalıcı olan şeyleri yok etmeyin tek üzülen siz olursunuz. İnsanların işlerine geldiğin zaman senden iyisi olmaz, tersi bir durumda da değiştin kötüsün denir. Çünkü kullanıldığın sürece iyisindir ama sen bir talepte bulunmaya kalktığın an anlarsın gerçek yüzlerini ve menfaatler bitince her şey son bulur. Oysa ki herkes birbirine hak ettiği değeri verip saygı duysa, biraz da vefa olsa her şey herkes için çok daha güzel olurdu.

1 yılın değerini anlamak için, sınıfını geçemeyen bir öğrenciye sorun.
1 saatin değerini anlamak için, buluşmak için birbirini bekleyen aşıklara sorun.
1 dakikanın değerini anlamak için, uçak, tren, otobüsü kaçıran birine sorun.
1 saniyenin değerini anlamak için, kaza geçirmiş bir insana sorun.
1 tam ömrün değerini anlamak için ise, hayattan tüm hevesini aldığını sanan birine sorun...

Sıkılmak yaşam tarzının yanlış olduğu söyler ve aslında büyük de bir fırsattır. Başkaları tarafından empoze edilmiş ölü kalıplara göre yaşarız. Halbuki olay para, güç ve itibar sorunu değil, önemli olan asıl ne yapmak istediğimizdir. Bazen doğru olanı yapmak için en çok istediklerimizden vazgeçmemiz gerekir. Neden insanlar yaşarken duygularını, isteklerini vs. birbirinin yüzüne söyleyemez ki? Bir kelime ve nasibi yazanın elindeki adaleti, kalbi ne kadar kırılsa da, kalbin sahibi olana bırakılan bir teslimiyet şekli, belki de sırf bu yüzden susuyoruz.

İnsan her şeye alışır diyorlar ya, başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışmıyorsun. 

Yüzümüz güldü de, yüreğimiz gülmedi bizim. 

Mert olduk namertliği gördük. 

Vefalıydık vefasızlığı yaşadık.

Tutunduğumuz dallar elimize geldi.

Güvendiğimiz dağlara karlar yağdı. 

Hep yanlış anlaşıldık. 

Hayat işte sınandık, aldandık.

Yüreğimiz yandı.

Biz hep kaybettik hayat kazandı. 

Ne yaşarsan hikaye, bir başı bir sonu var.

Yaşadıkça bazen güzel anıların olur.

Bazen de acı anılar.

Gün gelir hatırlar kendi kendine ağlarsın ve kendi kendine gülersin. 

Güzel bak dünya güllük gülistanlık olsun ve mutluluklar seni bulsun. Hoşgörülü olmak, olumsuzluklara dur diyebilmektir. Böyle insanların hem kendileri rahattır, hem de etrafındakiler. Olumluyu da, olumsuzu da düşünmeli insan ama olumsuza takılıp kalmamalı. 

HÜLYA ÇAKICI